Sálmur 20
- Guð, allur heimur, eins í lágu' og háu,
- er opin bók, um þig er fræðir mig,
- já, hvert eitt blað á blómi jarðar smáu
- er blað, sem margt er skrifað á um þig.
- Þá morgunsólin upp í austri stígur,
- á æðra himinljós hún bendir mér,
- og þá er sólin hægt í vestri hnígur,
- á hvíld og frið hún bendir mér hjá þér.
- Þá allt til lífsins vorið fagra vekur,
- það von til þín í brjósti glæðir mér,
- og þegar aftur hausta' og húma tekur,
- það hvetur mig að leita skjóls hjá þér.
- Þá yfir löndin stormur geisar stríður,
- með sterkum róm hann boðar almátt þinn,
- og þá um vanga blærinn leikur blíður,
- hann boðar þú sért ljúfur faðir minn.
- Þá eldur skær með björtum loga brennur,
- hann birtir skýrt, að heit þín gæskan er
- og svalalind, er sífellt áfram rennur,
- hún sýnir, að þín miskunn aldrei þver.
- Þá heyri eg glaða himinfugla syngja,
- þeir hrósa þinni dýrð, sem öllum skín,
- og andvörp þau, er einatt hjörtun þyngja,
- þó upp um síðir leita, Guð, til þín.
- Ó, veit mér, Guð, þín verk ég skoða megi,
- þau veri jafnan hjartans unun mín.
- Og þótt þín hátign holdið stundum beygi,
- mitt hjarta reisir aftur náðin þín.
Sb. 1886 - Valdimar Briem
