Sálmur

Sálmur 273

• Allt eins og blómstrið eina
• upp vex á sléttri grund
• fagurt með frjóvgun hreina
• fyrst um dags morgunstund,
• á snöggu augabragði
• af skorið verður fljótt,
• lit og blöð niður lagði -
• líf mannlegt endar skjótt.

• Svo hleypur æskan unga
• óvissa dauðans leið
• sem aldur og ellin þunga,
• allt rennur sama skeið.
• Innsigli engir fengu
• upp á lífsstunda bið,
• en þann kost undir gengu
• allir að skilja við.

• Dauðinn má svo með sanni
• samlíkjast, þykir mér,
• slyngum þeim sláttumanni,
• er slær allt, hvað fyrir er:
• grösin og jurtir grænar,
• glóandi blómstrið frítt,
• reyr, stör sem rósir vænar
• reiknar hann jafnfánýtt.

• Lífið manns hratt fram hleypur,
• hafandi enga bið,
• í dauðans grimmar greipur -
• gröfin tekur þá við.
• Allrar veraldar vegur
• víkur að sama punkt,
• fetar þann fús sem tregur,
• hvort fellur létt eða þungt.

• Hvorki fyr'ir hefð né valdi
• hopar dauðinn eitt strik,
• fæst síst með fögru gjaldi
• frestur um augnablik,
• allt hann að einu gildir,
• þótt illa líki' eða vel,
• bón ei né bræði mildir
• hans beiska heiftarþel.

• Menn vaða' í villu og svíma,
• veit enginn neitt um það,
• hvernig, á hverjum tíma
• eða hvar hann kemur að.
• Einn vegur öllum greiðir
• inngang í heimsins rann,
• margbreyttar líst mér leiðir
• liggi þó út þaðan.

• Afl dauðans eins nam krenkja
• alla í veröld hér.
• Skal ég þá þurfa að þenkja,
• hann þyrmi einum mér?
• Adams er eðli runnið
• í mitt náttúrlegt hold,
• ég hef þar og til unnið
• aftur að verða mold.

• Hvorki með hefð né ráni
• hér þetta líf ég fann,
• sálin er svo sem að láni
• samtengd við líkamann.
• Í Herrans höndum stendur
• að heimta sitt af mér,
• dauðinn má segjast sendur
• að sækja, hvað skaparans er.

• Nú vel, í Herrans nafni,
• fyrst nauðsyn ber til slík,
• ég er ei þeirra jafni,
• sem jörðin geymir nú lík.
• Hvenær sem kallið kemur,
• kaupir sig enginn frí,
• þar læt ég nótt, sem nemur,
• neitt skal ei kvíða því.

• Ég veit, minn ljúfur lifir
• lausnarinn himnum á,
• hann ræður öllu yfir,
• einn heitir Jesús sá,
• sigrarinn dauðans sanni
• sjálfur á krossi dó
• og mér svo aumum manni
• eilíft líf víst til bjó.

• Með sínum dauða' hann deyddi
• dauðann og sigur vann,
• makt hans og afli eyddi,
• ekkert mig skaða kann,
• þó leggist lík í jörðu,
• lifir mín sála frí,
• hún mætir aldrei hörðu
• himneskri sælu í.

• Jesús er mér í minni,
• mig á hans vald ég gef,
• hvort ég er úti' eða inni,
• eins þá ég vaki' og sef.
• Hann er mín hjálp og hreysti,
• hann er mitt rétta líf,
• honum af hjarta' eg treysti,
• hann mýkir dauðans kíf.

• Ég lifi' í Jesú nafni,
• í Jesú nafni' eg dey,
• þó heilsa' og líf mér hafni,
• hræðist ég dauðann ei.
• Dauði, ég óttast eigi
• afl þitt né valdið gilt,
• í Kristí krafti' eg segi:
• Kom þú sæll, þá þú vilt.