11. sunnudagur eftir þrenningarhátíð
Farísei og tollheimtumaður.Litur: Grænn.
Vers vikunnar:
„Guð stendur gegn dramblátum en auðmjúkum veitir hann náð.“ (1Pét 5.5b)
Kollekta:
Algóði, eilífi Guð. Þú ert fúsari að heyra en vér að biðja og veitir oss langt yfir allt það fram, sem vér óskum og verðskuldum: Lát gnægð gæsku þinnar og miskunnar koma yfir oss, svo að þú megir afmá það allt, sem hrellir samviskuna og að auki veita þá blessun, sem vér kunnum ekki um að biðja. Fyrir son þinn Jesú Krist, Drottin vorn, sem með þér lifir og ríkir í einingu heilags anda, einn sannur Guð um aldir alda. Amen.
Textaröð: A
Lexía: Jes 2.11-17
Hrokafull augu manna munu auðmýkt
og dramb þeirra lægt.
Drottinn einn mun upphafinn
á þeim degi.
Dagur Drottins herskaranna kemur
yfir allt dramblátt og hrokafullt,
yfir allt sem gnæfir hátt,
yfir öll sedrustré á Líbanon,
há og gnæfandi,
og allar Basanseikur,
yfir öll gnæfandi fjöll
og yfir allar háar hæðir,
yfir alla háreista turna,
yfir alla ókleifa borgarmúra,
yfir öll Tarsisskip,
yfir öll skip hlaðin glysi.
Þá verður hroki mannanna beygður
og dramb þeirra lægt.
Drottinn einn mun upphafinn á þeim degi.
Pistill: Róm 3.21-26
En nú hefur Guð opinberað réttlæti sitt sem lögmálið og spámennirnir vitna um og byggist ekki á lögmáli. Það er: Réttlæti trúarinnar sem Guð gefur öllum þeim sem trúa á Jesú Krist. Hér er enginn greinarmunur: Allir hafa syndgað og skortir Guðs dýrð og Guð réttlætir þá, án þess nokkur verðskuldi það, af náð með endurlausn sinni í Kristi Jesú. Guð bendir á blóð hans sem sáttarfórn þeim sem trúa. Þannig sýnir hann réttlæti sitt. Hann hafði umborið þær syndir sem áður voru drýgðar til þess að birta réttlæti sitt á yfirstandandi tíma, að hann er sjálfur réttlátur og réttlætir þann sem trúir á Jesú.
Guðspjall: Lúk 18.9-14
Jesús sagði líka dæmisögu þessa við nokkra þá er treystu því að sjálfir væru þeir réttlátir en fyrirlitu aðra: „Tveir menn fóru upp í helgidóminn að biðjast fyrir. Annar var farísei, hinn tollheimtumaður.
Faríseinn sté fram og baðst þannig fyrir: Guð, ég þakka þér að ég er ekki eins og aðrir menn, ræningjar, ranglátir, hórkarlar eða þá eins og þessi tollheimtumaður. Ég fasta tvisvar í viku og geld tíund af öllu sem ég eignast.
En tollheimtumaðurinn stóð langt frá og vildi ekki einu sinni hefja augu sín til himins heldur barði sér á brjóst og sagði: Guð, vertu mér syndugum líknsamur! Ég segi yður: Tollheimtumaðurinn fór heim til sín sáttur við Guð, hinn ekki, því að hver sem upp hefur sjálfan sig mun auðmýktur verða en sá sem lítillækkar sjálfan sig mun upp hafinn verða.“
Sálmur: 189
Í Guðs hús forðum gengu tveir,
sinn Guð að biðja fóru þeir.
Um laun bað annar, sagðist sýkn,
hinn sekur kvaðst og bað um líkn.
Í herrans geng ég hús sem þeir,
en hvorum þeirra’ eg líkist meir?
Sem Farísei’ eg einatt er,
og oft ég hrósa sjálfum mér,
og þó ei neitt ég hrósvert hef,
ó, Herra Guð minn, fyrirgef,
og gef mér hreinna hugarfar,
sem hins, er stóð þar álengdar.
Ég þori varla að horfa hátt
til himins upp, en þú sér lágt.
Í skæru ljósi’ ei skynja ég þig,
í skugganum þó sér þú mig.
Ég veit þú telur tárin mín,
þó telja ei kunni ég ástverk þín.
Þá hryggur ég á brjóst mér ber,
ég ber á náðardyr hjá þér,
ég bið, að opnist brjóstið mitt,
ég bið, að opnist ríki þitt,
ég bið mín synd sé burtu máð,
en brjóst mitt fyllist þinni náð.
Sb. 1886 – Valdimar Briem
Bæn dagsins:
Drottinn Guð. Þú þekkir okkur. Þú veist að sjálfsmat okkar er oft brenglað. Ýmist metum við okkur of hátt, eða of lágt. Sýndu okkur hver við erum í raun. Láttu okkur standast prófið, svo að við getum örugg staðið frami fyrir þér. Við biðjum þig, vertu nálægur okkur með frelsi þitt og frið, er við biðjum og syngjum, hlustum og tölum, fyrir Jesú Krist, bróður okkar og Drottin.