11. sunnudagur eftir þrenningarhátíð

Litur: Grænn.

Vers vikunnar:
„Guð stendur gegn dramblátum en auðmjúkum veitir hann náð.“ (1Pét 5.5b)

Kollekta:
Almáttugi, eilífi Guð, þú sem af gnægð föðurelsku þinnar veitir þeim, sem til þín leita meira en þeir verðskulda eða biðja um: Miskunna oss, að þú megir afmá það allt, sem þjakar samviskuna og veita oss þá blessun, sem vér kunnum ekki um að biðja. Fyrir son þinn Jesú Krist, Drottin vorn, sem með þér lifir og ríkir í einingu heilags anda, einn sannur Guð um aldir alda.

Textaröð: B

Lexía: Slm 32.1-7 (-11)
Davíðsmaskíl.
Sæll er sá er afbrotin eru fyrirgefin,
synd hans hulin.
Sæll er sá maður sem Drottinn tilreiknar ekki misgjörð
og ekki geymir svik í anda.
Meðan ég þagði tærðust bein mín,
allan daginn stundi ég
því að dag og nótt lá hönd þín þungt á mér,
lífsþróttur minn þvarr sem í sumarbreyskju. (Sela)
Þá játaði ég synd mína fyrir þér
og duldi ekki sekt mína
en sagði: „Ég vil játa afbrot mín fyrir Drottni.“
Og þú afmáðir syndasekt mína. (Sela)
Biðji þig þess vegna sérhver trúaður
meðan þig er að finna.
Þótt vatnsflóðið komi
nær það honum eigi.
Þú ert skjól mitt,
verndar mig í þrengingum,
bjargar mér, umlykur mig fögnuði.

(Ég vil fræða þig, vísa þér veginn
sem þú átt að ganga,
ég vil gefa þér ráð, vaka yfir þér.
Verið eigi sem skynlausar skepnur,
hestar og múldýr;
með beisli og taumi þarf að temja þær,
annars koma þær ekki til þín.
Miklar eru þjáningar óguðlegs manns
en þann sem treystir Drottni umlykur hann elsku.
Gleðjist yfir Drottni og fagnið, þér réttlátir,
allir hjartahreinir menn hrópi af gleði.)

Pistill: 1Jóh 1.5-10
Og þetta er boðskapurinn sem við höfum heyrt af honum og boðum ykkur: „Guð er ljós og myrkur er alls ekki í honum.“ Ef við segjum: „Við höfum samfélag við hann,“ og göngum þó í myrkrinu, þá ljúgum við og iðkum ekki sannleikann. En ef við göngum í ljósinu, eins og hann sjálfur er í ljósinu, þá höfum við samfélag hvert við annað og blóð Jesú, sonar hans, hreinsar okkur af allri synd.
Ef við segjum: „Við höfum ekki synd,“ þá blekkjum við sjálf okkur og sannleikurinn er ekki í okkur. Ef við játum syndir okkar, þá er hann trúr og réttlátur svo að hann fyrirgefur okkur syndirnar og hreinsar okkur af öllu ranglæti. Ef við segjum: „Við höfum ekki syndgað,“ þá gerum við hann að lygara og orð hans er ekki í okkur.

Guðspjall: Lúk 7.36-50
Farísei nokkur bauð Jesú til máltíðar og hann fór inn í hús faríseans og settist til borðs. En kona ein í bænum, sem var bersyndug, varð þess vís að hann sat að borði í húsi faríseans. Kom hún þá með alabastursbuðk með smyrslum, nam staðar að baki Jesú til fóta hans grátandi, tók að væta fætur hans með tárum sínum, þerraði þá með höfuðhári sínu, kyssti þá og smurði með smyrslunum. Þegar faríseinn, sem hafði boðið honum, sá þetta sagði hann með sjálfum sér: „Væri þetta spámaður mundi hann vita hver og hvílík sú kona er sem snertir hann, að hún er bersyndug.“
Jesús sagði þá við hann: „Símon, ég hef nokkuð að segja þér.“
Hann svaraði: „Seg þú það, meistari.“
„Tveir menn voru skuldugir lánveitanda nokkrum. Annar skuldaði honum fimm hundruð denara en hinn fimmtíu. Nú gátu þeir ekkert borgað og þá gaf hann báðum upp skuldina. Hvor þeirra skyldi nú elska hann meira?“
Símon svaraði: „Sá hygg ég sem hann gaf meira upp.“
Jesús sagði við hann: „Þú ályktaðir rétt.“ Síðan sneri hann sér að konunni og sagði við Símon: „Sér þú konu þessa? Ég kom í hús þitt og þú gafst mér ekki vatn á fætur mína en hún vætti fætur mína tárum sínum og þerraði með hári sínu. Ekki gafst þú mér koss en hún hefur ekki látið af að kyssa fætur mína allt frá því ég kom. Ekki smurðir þú höfuð mitt olíu en hún hefur smurt fætur mína með smyrslum. Þess vegna segi ég þér: Hinar mörgu syndir hennar eru fyrirgefnar enda elskar hún mikið en sá elskar lítið sem lítið er fyrirgefið.“ Síðan sagði hann við hana: „Syndir þínar eru fyrirgefnar.“
Þá tóku þeir sem til borðs voru með honum að segja með sjálfum sér: „Hver er sá er fyrirgefur syndir?“
En Jesús sagði við konuna: „Trú þín hefur frelsað þig, far þú í friði.“

Sálmur: 349
Guðdóms elskueðlið djúpa,
inn til þín ég mæni klökk.
Ó, ég þarf að krjúpa, krjúpa,
koma til þín heitri þökk.

Ekki neitt ég átti skilið.
Innst í mér þín birta skín.
Hvernig fórstu’ að brúa bilið,
bilið milli þín og mín?

Ekki neitt ég átti skilið,
ekkert, sem ég bað þig um,
en nú sé ég, að breiða bilið
brúað er með þjáningum.

Án þín hefði’ eg gæfu glatað,
Guð, sem vakir yfir mér.
Án þín hefði’ eg aldrei ratað,
og þó gat ég vantreyst þér.

Ó, að trúa, treysta mega,
treysta þér sem vini manns,
Drottinn Guð, að elska’ og eiga
æðstu hugsjón kærleikans.

Sb. 1945 – Ólöf Sigurðardóttir

Bæn dagsins:
Drottinn Guð. Þú þekkir okkur. Þú veist að sjálfsmat okkar er oft brenglað. Ýmist metum við okkur of hátt, eða of lágt. Sýndu okkur hver við erum í raun. Láttu okkur standast prófið, svo að við getum örugg staðið frami fyrir þér. Við biðjum þig, vertu nálægur okkur með frelsi þitt og frið, er við biðjum og syngjum, hlustum og tölum, fyrir Jesú Krist, bróður okkar og Drottin.