Sumardagurinn fyrsti

Sumardagurinn fyrsti er fyrsti fimmtudagur eftir 18.apríl. Það er fyrsti dagur sumars að íslensku tímatali, og getur fallið á dagana 19. – 25. apríl. Þetta var opinber messudagur fram um miðja 18. öld. Á síðustu öld varð sumardaginn fyrsti, fastur hátíðisdagur skátahreyfingarinnar og hefur verið haldinn hatíðlegur með messu í ýmsum kirkjum landsins. Dagurinn hefur einnig verið fermingarmessudagur í mörgum sóknum landsins um langt árabil.

Kollekta:
Miskunnsami Guð og faðir, þú seður allt, sem lifir með blessun: Lát oss ætíð minnast forsjónar þinnar og þjóna þér í ábyrgð og trúmennsku. Fyrir son þinn Jesú Krist, Drottin vorn, sem með þér lifir og ríkir í einingu heilags anda, einn sannur Guð um aldir alda.

Textaröð: B

Lexía: Slm 104.1-14
Lofa þú Drottin, sála mín.
Drottinn, Guð minn, þú ert harla mikill.
Þú ert skrýddur dýrð og hátign,
sveipaður ljósi sem skikkju.
Þú þenur út himininn eins og tjalddúk,
reftir sal þinn ofar skýjum.
Þú gerir skýin að vagni þínum,
ferð um á vængjum vindsins.
Þú gerir vindana að sendiboðum þínum,
bálandi eld að þjónum þínum.
Þú grundvallar jörðina á undirstöðum hennar
svo að hún haggast eigi um aldur og ævi.
Frumdjúpið huldi hana eins og klæði,
vötnin náðu yfir fjöllin,
þau flýðu ógnun þína,
hrökkluðust undan þrumuraust þinni,
flæddu yfir fjöll, steyptust niður í dali,
þangað sem þú hafðir ætlað þeim stað.
Þú settir vatninu mörk sem það má ekki fljóta yfir,
aldrei framar skal það hylja jörðina.
Þú lést lindir spretta upp í dölunum,
þær streyma milli fjallanna,
þær svala öllum dýrum merkurinnar,
villiasnarnir slökkva þar þorsta sinn.
Við þær búa fuglar himinsins,
kvaka milli laufgaðra greina.
Þú vökvar fjöllin frá hásal þínum
og af ávexti verka þinna mettast jörðin.
Þú lætur gras spretta handa fénaðinum
og jurtir sem maðurinn ræktar
svo að jörðin gefi af sér brauð

Pistill: Fil 4.4-9
Verið ávallt glöð í Drottni. Ég segi aftur: Verið glöð. Ljúflyndi ykkar verði kunnugt öllum mönnum. Drottinn er í nánd. Verið ekki hugsjúk um neitt heldur gerið í öllum hlutum óskir ykkar kunnar Guði með bæn og beiðni og þakkargjörð. Og friður Guðs, sem er æðri öllum skilningi, mun varðveita hjörtu ykkar og hugsanir ykkar í Kristi Jesú.
Að endingu, systkin, allt sem er satt, allt sem er göfugt, rétt og hreint, allt sem er elskuvert og gott afspurnar, hvað sem er dygð og hvað sem er lofsvert, hugfestið það. Þið skuluð gera þetta, sem þið hafið bæði lært og numið, heyrt og séð til mín. Og Guð friðarins mun vera með ykkur.

Guðspjall: Lúk 17.11-19
Svo bar við á ferð Jesú til Jerúsalem að leið hans lá á mörkum Samaríu og Galíleu. Og er hann kom inn í þorp nokkurt mættu honum tíu líkþráir menn. Þeir stóðu álengdar, hófu upp raust sína og kölluðu: „Jesús, meistari, miskunna þú oss!“
Jesús sá þá og sagði við þá: „Farið og sýnið yður prestunum.“ Þeir héldu af stað og nú brá svo við að þeir urðu hreinir. En einn þeirra sneri aftur er hann sá að hann var heill orðinn og lofaði Guð hárri raustu. Hann féll fram að fótum Jesú og þakkaði honum. En hann var Samverji. Jesús sagði: „Urðu ekki allir tíu hreinir? Hvar eru hinir níu? Urðu engir til þess að snúa aftur að gefa Guði dýrðina nema þessi útlendingur?“ Síðan mælti Jesús við hann: „Statt upp og far leiðar þinnar. Trú þín hefur bjargað þér.“

Sálmur: 479
Þú unga tíð, þú unaðsvor,
sem ísköld máir dauðans spor
og lætur lífið glæðast,
vorn hjartans kulda’ og klaka þíð
og kenn þú öllum Drottins lýð
í anda’ að endurfæðast

Þú glaða tíð, um loft og láð
er lofar Drottins miklu náð
með unaðslegum ómi,
oss minn á gæsku gjafarans,
svo glaðir þökkum miskunn hans
með vorum veika rómi.

Þú fagra tíð, er fjall og dal
með fagurt þekur blómaval
og skrýðir grænu skrúði,
vor hjörtu fögru skrúði skrýð
og skærum dyggða blómum prýð
þú Drottins dýra brúði.

Þú frjóa tíð, er frækorn smá
svo fóstrar vel, að þroska ná
á dýrum sumardegi,
oss minn þú á, að einnig vér
þann ávöxt skulum bera hér,
er Guði geðjast megi.

Þú hraða tíð, er flýgur fljótt
og fyrr en varir hverfur skjótt,
en kemur eitt sinn aftur,
oss kenn, hve ótt að ævin þver,
en eilíft líf í skauti ber
Guðs sterki kærleikskraftur.

Sb. 1886 – Valdimar Briem

Bæn dagsins:
Guð minn lát mig líkjast ljúfum sumardegi. (Martin Lönnebo)