2. sunnudagur eftir þrenningarhátíð Gestaboðið / Köllun til Guðs ríkis

2. sunnudagur eftir þrenningarhátíð
Gestaboðið / Köllun til Guðs ríkis

Vers vikunnar:
,,Komið til mín allir þér sem erfiði hafið og þungar byrðar og ég mun veita yður hvíld”. Matt.
11.28.

Litur grænn

Bæn dagsins / kollektan
Trúfasti Guð, í syni þínum Jesú Kristi laukst þú upp hjarta þínu fyrir okkur og gafst okkur
hann að bróður. Við þökkum þér að við megum eiga heima í kirkju þinni á jörðu og á himni.
Hjálpa okkur að vaxa í trúnni og styrkjast í orði þínu. Gefðu okkur samfélag hvert við annað
við borð þitt. Hjálpa okkur að bera vitni um gæsku þína, hvar sem við erum, í öllu því sem
við gerum og erum. Í Jesú nafni. Amen.

Þriðja lestraröð

Dómarabókin 6. 7-16
Þegar Ísraelsmenn hrópuðu til Drottins undan Midían sendi Drottinn spámann til
Ísraelsmanna sem sagði við þá: „Svo segir Drottinn, Ísraels Guð: Ég leiddi ykkur út af
Egyptalandi og frelsaði ykkur úr þrælahúsinu og ég frelsaði ykkur úr höndum Egypta og úr
höndum allra þeirra sem kúguðu ykkur, ég hrakti þá undan ykkur og gaf ykkur land
þeirra. Og ég sagði við ykkur: Ég er Drottinn, Guð ykkar. Þið skuluð ekki óttast guði
Amorítanna en land þeirra byggið þið nú. En þið hlýdduð ekki rödd minni.“Þá kom engill
Drottins og settist undir eikina í Ofra sem Jóas, niðji Abíesers, átti en Gídeon, sonur hans, var
að þreskja hveiti í vínþröng til að fela það fyrir Midían. Og engill Drottins birtist honum og
sagði við hann: „Drottinn er með þér, hugrakki hermaður.“ Þá sagði Gídeon við hann: „Ó,
herra minn, sé Drottinn með okkur, hví hefur þá allt þetta yfir okkur gengið? Og hvar eru öll
dásemdarverk hans sem feður okkar hafa skýrt frá og sagt: Leiddi Drottinn okkur ekki út af
Egyptalandi? En nú hefur Drottinn hafnað okkur og selt í hendur Midíans.“ En Drottinn sneri
sér að honum og sagði: „Farðu í styrkleika þínum og frelsaðu Ísrael úr höndum Midíans. Er
það ekki ég sem sendi þig?“ Gídeon svaraði honum: „Æ, Drottinn, hvernig ætti ég að frelsa
Ísrael? Ætt mín er aumasta ættin í Manasse og ég smæstur í ætt minni.“ Þá sagði Drottinn við
hann: „Ég verð með þér og þú munt sigra Midíaníta alla sem einn.“

Pistill Post 14. 19.- 22
Þá komu Gyðingar frá Antíokkíu og Íkóníum. Töldu þeir fólkið á sitt mál og menn grýttu Pál,
drógu hann út úr borginni og hugðu hann dáinn. En lærisveinarnir slógu hring um hann og
reis hann þá upp og gekk inn í borgina. Daginn eftir fór hann þaðan með Barnabasi til Derbe. 
Þegar þeir höfðu boðað fagnaðarerindið í Derbe og gert marga að lærisveinum sneru þeir
aftur til Lýstru, Íkóníum og Antíokkíu, styrktu lærisveinana og hvöttu þá til að vera staðfastir
í trúnni. Þeir sögðu: „Við verðum að þola margar þrautir áður en við komumst inn í Guðs
ríki.“

Guðspjallið Lúk 14. 25-35
Mikill fjöldi fólks var Jesú samferða. Hann sneri sér við og sagði við mannfjöldann: „Enginn
getur komið til mín og orðið lærisveinn minn nema hann taki mig fram yfir föður og móður,
maka og börn, bræður og systur og enda fram yfir eigið líf. Hver sem ber ekki sinn kross og
fylgir mér getur ekki verið lærisveinn minn. 
Hver yðar sest ekki fyrst við ef hann ætlar að reisa turn og reiknar kostnaðinn, hvort hann eigi
nóg til að ljúka verkinu? Ella má svo fara að hann leggi undirstöðu en fái ekki lokið við og
allir, sem það sjá, taki að spotta hann og segja: Þessi maður fór að byggja en gat ekki lokið. 
Eða hvaða konungur fer með hernaði gegn öðrum konungi og sest ekki fyrst við og ráðgast
um hvort honum sé fært að mæta með tíu þúsundum þeim er fer á móti honum með tuttugu
þúsundir? Sé svo ekki gerir hann menn á fund andstæðingsins meðan hann er enn langt undan
og spyr um friðarkosti. Þannig getur enginn yðar verið lærisveinn minn nema hann segi skilið
við allt sem hann á. 
Saltið er gott en ef saltið sjálft dofnar með hverju á þá að krydda það? Hvorki er það hæft á
tún né taðhaug. Því er fleygt. Hver sem eyru hefur að heyra, hann heyri.“

Sálmur Sb 178
1 Fyrst boðar Guð sitt blessað náðarorðið,
svo býður hann sitt ríka kærleiksborðið
og sendir einkason sinn til að kalla
til sinnar kvöldmáltíðar alla – alla.

2 En fyrsti' og annar afsökunar biðja
og eins fer fyrir boðsmanninum þriðja
og það er kunngjört Herra hefðarríkum
að heimsins börn ei sinni boðskap slíkum.

3 Þá spyr hann að hvort veikir ekki vilji,
hvort volaðir og blindir ekki skilji,
þá býður hann þeim bjargarlausu' og snauðu,
þeim breysku, særðu, föllnu, týndu' og dauðu.

4 Hvert orð er sterkast? Orðið hans er kallar.
Sjá, einnig dauðir ganga lífs til hallar,
þeir koma' í hópum heimurinn sem smáir,
en Herrann segir: „Þeir eru' enn of fáir.“

5 Hann býður enn þá: „Farið, laðið, leiðið
og leitið, kallið, biðjið, þrýstið, neyðið,
mitt kærleiks djúp á himins víðar hallir,
í húsi mínu rúmast allir – allir.“

6 Fyrst kallar Guð en bregðist þú því boði,
þá biður Guð og þó að hvorugt stoði,
þá þrýstir Guð og það er síðsta orðið,
ef því er neitað, hræðstu sálar morðið!

7 Ó, Drottinn, þú sem býður, biður, neyðir,
ég blindur er en sonur þinn mig leiðir
frá synd og hættum gegnum dauðans dalinn
í dýrðar þinnar fagra gleðisalinn.

T Matthías Jochumsson – Sb. 1886