7. sunnudagur eftir þrenningarhátíð Við borð Drottins.

Litur: Grænn.

Vers vikunnar: Ef 2.19
Þess vegna eruð þið ekki framar gestir og útlendingar heldur eruð þið samþegnar hinna heilögu og heimamenn Guðs. 

Kollekta:
Eilífi Guð, þú sem aldrei bregst í ráðum forsjónar þinnar, vér biðjum þig: Tak frá okkur allt, sem okkur má að meini verða og gef okkur það, sem farsælir okkur til lífs og sálar. Fyrir son þinn Drottin Jesú Krist sem með þér lifir og ríkir í einingu heilags anda, einn sannur Guð um aldir alda.

Lexía: Slm 145.15-19
Allra augu vona á þig,
þú gefur þeim fæðu þeirra á réttum tíma,
lýkur upp hendi þinni
og seður allt sem lifir með blessun.
Drottinn er réttlátur á öllum vegum sínum
og miskunnsamur í öllum verkum sínum.
Drottinn er nálægur öllum sem ákalla hann,
öllum sem ákalla hann í einlægni.
Hann uppfyllir óskir þeirra sem óttast hann
og hróp þeirra heyrir hann og hjálpar þeim.

Pistill: 2Kor 9.8-12
Guð er þess megnugur að veita ykkur ríkulega allar góðar gjafir til þess að þið í öllu og ávallt hafið allt sem þið þarfnist og getið sjálf veitt ríkulega til allra góðra verka. Eins og ritað er:
Hann miðlaði mildilega,
gaf hinum snauðu,
réttlæti hans varir að eilífu.
Guð sem gefur sáðmanninum sæði og brauð til fæðu mun og gefa ykkur sáð og margfalda það og auka ávöxt réttlætis ykkar. Guð mun auðga ykkur í öllu svo að þið getið jafnan sýnt örlæti. Þá munu margir þakka Guði fyrir gjafirnar sem við komum með frá ykkur. Því að þessi þjónusta, sem þið innið af hendi, bætir ekki aðeins úr skorti hinna heilögu heldur leiðir hún einnig til þess að margir menn þakka Guði.

Guðspjall: Mrk 8.1-9
Um þessar mundir bar enn svo við að mikill mannfjöldi var saman kominn og hafði ekkert til matar. Jesús kallar þá til sín lærisveinana og segir við þá: „Ég kenni í brjósti um mannfjöldann. Menn hafa nú verið hjá mér þrjá daga og hafa ekkert til matar. Láti ég þá fara fastandi heim til sín örmagnast þeir á leiðinni en sumir þeirra eru langt að.“
Þá svöruðu lærisveinarnir: „Hvar er hægt að fá brauð til að metta þetta fólk hér í óbyggðum?“
Hann spurði þá: „Hve mörg brauð hafið þið?“
Þeir sögðu: „Sjö.“
Þá bauð Jesús fólkinu að setjast á jörðina, tók brauðin sjö, gerði þakkir og braut þau og gaf lærisveinum sínum að þeir bæru þau fram. En þeir báru þau fram fyrir fólkið. Þeir höfðu og fáeina smáfiska. Hann bað Guð að blessa þá og bauð að einnig þeir skyldu bornir fram. Menn neyttu og urðu mettir. Síðan tóku lærisveinarnir saman leifarnar, sjö körfur. En þar voru um fjögur þúsund manns. Síðan lét hann fólkið fara.

Sálmur: 239
Ó, Jesús, lífsins blessað brauð,
æ,bæt þú mína sálarnauð,
svo vissa von þess eigi´ ég,
að máltíð þá sem eilíf er,
með englum Guðs og sjálfum þér
á himnum halda megi´ ég.

Sb. 1886 – Helgi Hálfdánarson