Kristniboðsdagurinn – Annar sunnudagur í nóvember

Kollekta:
Guð, sem vilt að allir menn verði hólpnir og komist til þekkingar á sannleikanum: Send trúa verkamenn í víngarð þinn og gef þeim styrk til að boða orð þitt, svo að allar þjóðir læri að þekkja þig, einn sannan Guð og þann sem þú sendir, Jesú Krist, son þinn og frelsara okkar sem með þér lifir og ríkir í einingu heilags anda, einn Guð um aldir alda. 

Lexía: Jes 12.2-6
Á þeim degi skaltu segja:
Ég vegsama þig, Drottinn. Þú varst mér reiður
en þér hvarf reiðin og þú huggaðir mig.
Sjá, Guð er hjálp mín,
ég er öruggur og óttast ekki.
Því að Drottinn er vörn mín og lofsöngur,
hann kom mér til hjálpar.
Þér munuð með fögnuði vatni ausa
úr lindum hjálpræðisins.
Á þeim degi munuð þér segja:
Lofið Drottin, ákallið nafn hans.
Gerið máttarverk hans kunn meðal þjóðanna.
Hafið í minnum að háleitt er nafn hans.
Lofsyngið Drottni því að dásemdarverk hefur hann gert,
þau verða þekkt um alla jörð.
Fagnið og gleðjist, þér sem búið á Síon,
því að Hinn heilagi Ísraels er mikill á meðal yðar.

Pistill: Róm 10.8-17

Hvað segir það þá? „Nálægt þér er orðið, í munni þínum, í hjarta þínu.“ Það er: Orð trúarinnar sem við prédikum. Ef þú játar með munni þínum: Jesús er Drottinn, og trúir í hjarta þínu að Guð hafi upp vakið hann frá dauðum verður þú hólpinn. Með hjartanu er trúað til réttlætis, með munninum játað til hjálpræðis. Ritningin segir: Hver sem á hann trúir verður aldrei til vansæmdar. Í þessu er enginn munur á Gyðingum og Grikkjum. Hinn sami er Drottinn allra, fullríkur fyrir alla sem ákalla hann því að „hver sem ákallar nafn Drottins verður hólpinn“.
En hvernig eiga menn að geta ákallað þann sem þeir trúa ekki á? Og hvernig eiga þeir að trúa á þann sem þeir hafa ekki heyrt um? Og hvernig eiga þeir að heyra án þess að einhver prédiki? Og hver getur prédikað nema hann sé sendur? Svo er og ritað: „Hversu fagurt er fótatak þeirra sem boða fagnaðarerindið um hið góða.“
En ekki tóku allir við fagnaðarerindinu. Jesaja segir: „Drottinn, hver trúði því sem við boðuðum?“ Trúin kemur þannig af því að heyra. Og það sem heyrt er byggist á orðum Krists.

Guðspjall: Matt 28.16-20

En lærisveinarnir ellefu fóru til Galíleu, til fjallsins sem Jesús hafði stefnt þeim til. Þar sáu þeir hann og veittu honum lotningu. En sumir voru í vafa. Og Jesús kom til þeirra, talaði við þá og sagði: „Allt vald er mér gefið á himni og jörðu. 19Farið því og gerið allar þjóðir að lærisveinum, skírið þá í nafni föður og sonar og heilags anda og kennið þeim að halda allt það sem ég hef boðið yður. Sjá, ég er með yður alla daga allt til enda veraldar.“

Eða  Matt 9.35-38:

Jesús fór nú um allar borgir og þorp og kenndi í samkundum þeirra. Hann flutti fagnaðarerindið um ríkið og læknaði hvers kyns sjúkdóm og veikindi. En er Jesús sá mannfjöldann kenndi hann í brjósti um hann því menn voru hrjáðir og umkomulausir eins og sauðir er engan hirði hafa. Þá sagði hann við lærisveina sína: „Uppskeran er mikil en verkamenn fáir. Biðjið því Drottin uppskerunnar að senda verkamenn til uppskeru sinnar.“

Sálmur: 602
Í fornöld á jörðu var frækorni sáð,
það fæstum var kunnugt, en sums staðar smáð,
það frækorn var Guðs ríki’, í fyrstunni smátt,
en frjóvgaðist óðum og þroskaðist brátt.

Þá dundu’ yfir stormar og hretviðrin hörð,
og haglél og eldingar geisuðu’ um jörð.
Það nístist af frosti, það funaði’ af glóð,
en frjóvgaður vísir þó óskemmdur stóð.

Og frækornið smáa varð feiknastórt tré,
þar fá mátti lífsins í stormunum hlé,
það breiddi sitt lim yfir lönd, yfir höf,
á lifenda bústað, á dáinna gröf.

Í skjóli þess þjóðirnar þreyta sitt skeið
og þreyttur fær hressing á erfiðri leið,
í skjóli þess hrakinn og vesall fær vörn,
þar velja sér athvarf hin saklausu börn.

Það vantar ei ennþá hin ísköldu él
og orma, sem vilja þess rót naga’ í hel,
en hvernig sem fella það farið er að,
þeir fá því ei grandað né eyðilagt það.

Það blómgast og vex og æ blómlegra rís,
í breiskjandi hita, í nístandi ís,
af lausnarans blóði það frjóvgaðist fyrst,
þann frjóvgunarkraft eigi getur það misst.

Frá heimskauti einu til annars það nær,
þótt önnur tré falli, þá sífellt það grær,
þess greinar ná víðar og víðar um heim,
uns veröldin öll fær sitt skjól undir þeim.

Og sú kemur tíðin, að heiðingja hjörð
þar hælis sér leitar af gjörvallri jörð,
sú tíðin, að illgresið upp verður rætt
og afhöggna limið við stofninn sinn grætt.

Hve gleðileg verður sú guðsríkisöld.
Um gjörvallan heim ná þess laufskálatjöld.
Úr hvelfingu myndast þar musteri frítt,
þar mannkynið allt Guði lof syngur blítt.

Valdimar Briem