1. sunnudagur eftir þrenningarhátíð - Köllun í kærleika

Litur: Grænn

Vers vikunnar:
„Sá sem á yður hlýðir hlýðir á mig og sá sem hafnar yður hafnar mér.“ (Lúk 10.16a)

Bæn dagsins:
Mikli Guð, sem himnarnir rúma ekki, en kemur þó til okkar og ert nálægur í orði þínu við biðjum þig: Allt í kringum okkur eru orð. Hjálpa þú okkur að heyra þína rödd meðal allra þeirra sem tala til okkar og vilja hafa áhrif á okkur, svo að líf okkar megi tilheyra þér og að það sé borið uppi og mótað af kærleika þínum sem við mætum í Jesú Kristi. Þér sé lof og dýrð að eilífu. Amen.

Þriðja lestraröð

Lexía: Sír 1.1-10
Öll speki er frá Drottni,
hjá honum er hún að eilífu.
Hver fær talið sandkorn á sjávarströnd,
dropa regns eða daga eilífðar?
Hver fær kannað hæð himins, víðáttu jarðar,
undirdjúpin eða spekina?
Fyrri öllu var spekin sköpuð,
frá eilífð voru skilningur og hyggindi.
Orð Guðs í upphæðum er lind spekinnar,
eilíf boð hans vegir hennar. [
Hverjum opinberaðist upphaf spekinnar?
Hver komst fyrir hulin rök hennar?
Hverjum opinberaðist þekking á spekinni
og hver hlaut skilning á allri reynslu hennar? [
Drottinn einn er spakur, ógurlegur mjög,
situr í hásæti sínu.
Hann er sá sem spekina skóp,
leit á hana og virti vel
og veitti henni yfir öll sín verk.
Allt sem lifir fékk hlutdeild í þeirri gjöf hans,
hann veitir þeim sem elska hann ríkulega af henni.

Pistill: Post 4.32-37
En í þeim fjölda, sem trú hafði tekið, var eitt hjarta og ein sál og enginn þeirra taldi neitt vera sitt er hann átti heldur höfðu menn allt sameiginlegt. Postularnir báru vitni um upprisu Drottins Jesú með miklum krafti og mikil náð var yfir þeim öllum. Eigi var heldur neinn þurfandi meðal þeirra því að allir landeigendur og húseigendur seldu eign sína, komu með andvirðið og lögðu fyrir fætur postulanna. Og sérhverjum var úthlutað eftir því sem hann hafði þörf til.
Jósef, Levíti frá Kýpur, sem postularnir kölluðu Barnabas, það þýðir huggunarsonur, átti sáðland og seldi, kom með verðið og lagði fyrir fætur postulanna.

Guðspjall: Jóh 5.39-47
Þér rannsakið ritningarnar því í þeim hyggist þér eiga eilíft líf. Og það eru þær sem vitna um mig en þér viljið ekki koma til mín og öðlast lífið.
Ég þigg ekki heiður af mönnum en ég þekki yður, ég veit að þér hafið ekki í yður kærleika til Guðs. Ég er kominn í nafni föður míns og þér takið ekki við mér. Ef annar kæmi í sínu eigin nafni tækjuð þér við honum. Hvernig getið þér trúað þegar þér þiggið heiður hver af öðrum en leitið ekki þess heiðurs sem er frá einum Guði? Ætlið eigi að ég muni ákæra yður fyrir föðurnum. Sá sem ákærir yður er Móse og á hann vonið þér. Ef þér tryðuð Móse munduð þér líka trúa mér því um mig hefur hann ritað. Fyrst þér trúið ekki því sem hann skrifaði, hvernig getið þér þá trúað orðum mínum?“

Sálmur 916
Hver getur vakað um heimsins nótt?
Hver trúað, heims í myrkri?
Hver styður veikan og stendur vörð?
Vilja þinn, Guð, lát verða´á jörð.
Veit oss að fylgja þér, Guð.

Náungans byrði æ bera þarf,
bróður að sýna mildi.
Annars rétt sækja er sverfur að.
Hef upp þín tákn á hverjum stað!
Hjálpa´ oss að fylgja þér, Guð.

Drottinn, sem vakir um dimma nótt,
Drottinn, sem leiðir úr myrkri.
Drottinn, sem gefur oss dag og ár:
Eins þegar áföll henda sár
erum við hjá þér, ó, Guð.

Svein Ellingsen - Kristján Valur Ingólfsson