Páskanótt

Páskanótt
Vers vikunnar:
„Ég dó en nú lifi ég um aldir alda og ég hef lykla dauðans og heljar.“ (Opb 1.18b)

Litur hvítur

Bæn dagsins / kollektan
Guð, sem lætur dýrðarljóma upprisu Drottins Jesú lýsa upp þessa heilögu nótt. Varðveit í
okkur andann sem gerir okkur að börnum þínum. Lát ljós upprisunnar einnig lýsa í lífi okkar
svo að við endurnýjumst á líkama og sálu og þjónum þér hreinum huga. Fyrir son þinn Jesú
Krist sem með þér lifir og ríkir í einingu heilags anda, einn sannur Guð um aldir alda.

Lexía: 2Mós 14.15-22
Drottinn sagði við Móse: „Hvers vegna hrópar þú til mín? Segðu Ísraelsmönnum að halda af
stað. En þú skalt reiða upp staf þinn og rétta hönd þína út yfir hafið og kljúfa það svo að
Ísraelsmenn geti gengið á þurru í gegnum hafið. Sjálfur ætla ég að herða hjarta Egypta svo að
þeir haldi á eftir þeim. Þá mun ég birta dýrð mína á faraó og öllum her hans, á hervögnum
hans og riddurum. Egyptar munu komast að raun um að ég er Drottinn þegar ég birti dýrð
mína á faraó, vögnum hans og riddurum.“
Engill Guðs, sem fór fyrir hersveit Ísraels, færði sig aftur fyrir þá og skýstólpinn, sem var
fyrir framan þá, færði sig og kom sér fyrir að baki þeim svo að hann varð á milli hers Egypta
og hers Ísraelsmanna. Skýið var dimmt öðrum megin en lýsti alla nóttina hinum megin.
Herirnir nálguðust ekki hvor annan alla þessa nótt.
Þá rétti Móse hönd sína út yfir hafið. Drottinn bægði hafinu burt með hvössum austanvindi
alla nóttina og þannig gerði hann hafið að þurrlendi.
Þá klofnaði hafið svo að Ísraelsmenn gátu gengið á þurru í gegnum það en vatnið stóð eins og
veggur þeim til hægri og vinstri handar.

Pistill: Kól 3.1-4
Fyrst þið því eruð uppvakin með Kristi, þá keppist eftir því sem er hið efra þar sem Kristur
situr við hægri hönd Guðs. Hugsið um það sem er hið efra en ekki um það sem á jörðinni er.
Því að þið eruð dáin og líf ykkar er fólgið með Kristi í Guði. Þegar Kristur, sem er líf ykkar,
opinberast, þá munuð þið og ásamt honum opinberast í dýrð.
Guðspjall: Matt 28.1-8
Að liðnum hvíldardegi, þegar lýsti af fyrsta degi vikunnar, komu þær María Magdalena og
María hin til að líta á gröfina. Þá varð landskjálfti mikill því engill Drottins sté niður af
himni, kom og velti steininum og settist á hann. Hann var sem elding ásýndum og klæðin hvít
sem snjór. Varðmennirnir skulfu af hræðslu við hann og urðu sem örendir.
En engillinn mælti við konurnar: „Þið skuluð eigi óttast. Ég veit að þið leitið að Jesú hinum
krossfesta. Hann er ekki hér. Hann er upp risinn, eins og hann sagði. Komið og sjáið staðinn
þar sem hann lá. Farið í skyndi og segið lærisveinum hans: Hann er upp risinn frá dauðum,
hann fer á undan ykkur til Galíleu. Þar munuð þið sjá hann. Þetta hef ég sagt ykkur.“
Og þær fóru í skyndi frá gröfinni, með ótta og mikilli gleði, og hlupu að flytja lærisveinum
hans boðin.

Sálmur Sb 142
1. Lofum þann sem lífið gefur,
látum hljóma sigurbrag!
Gleðjumst öll því Guð oss hefur 
gefið bjartan páskadag.
Dauðans krafur aldrei aftur
unnið fær oss breyska menn.
Hallelúja, hallelúja!
Nýjan heim vér sjáum senn.

2. Konur vildu vin sinn finna,
var sá nár í kaldri gröf.
Hugðust liðnu líki sinna,
líkna því með hinstu gjöf.
Inn þær gengu, ei þó fengu
augum litið Drottins son. 
Hallelúja, hallelúja
Grafarmyrkrið geymir von.

3. Frétt var boðuð beygðum konum:
Brotið dauðans veldi er!
Brosir sól í brostnum vonum,
burtu skuggans ríki fer.
Jesús lifir! Lýst er yfir
lífsins sigri hér á jörð.
Hallelúja, hallelúja!
Fögnum því með þakkargjörð.

4. Þó að tár af hvörmum hrynji,
hylji tíminn gengin skref,
göngumaður móður stynji,
máttugt ómar sigurstef:
Sigur gefur sá sem hefur
son sinn vakið dauða frá.
Hallelúja, hallelúja!
Vonin lifir honum hjá.

Svavar A. Jónsson.