3. sunnudagur eftir þrenningarhátíð - Orð friðþægingarinnar / Týndur og fundinn

Litur: Grænn.

Vers vikunnar: Lúk 19.10
Því að Mannssonurinn er kominn að leita að hinu týnda og frelsa það. 

Kollekta:
Drottinn Guð, trúfasti vörður og verndari þeirra, sem á þig treysta, án þín er ekkert máttugt, ekkert heilagt: Auðga okkur miskunn þinn að við megum undir þinni stjórn og leiðsögn fara þannig með tímanlegt gæði að við missum ekki hinna eilífu. Fyrir son þinn Jesú Krist, sem með þér lifir og ríkir í einingu heilags anda, einn sannur Guð um aldir alda.

Lexía: Mík 7.18-19
Hver er slíkur Guð sem þú,
sem fyrirgefur misgjörðir
og sýknar af syndum
þá sem eftir eru af arfleifð þinni?
Reiði Guðs varir ekki að eilífu
því að hann hefur unun af að sýna mildi.
Og enn sýnir hann oss miskunnsemi,
hann fótumtreður sök vora.
Já, þú varpar öllum syndum vorum
í djúp hafsins.

Pistill: Ef 2.4-10
En Guð er auðugur að miskunn. Svo mikil var elska hans til okkar að þótt við værum dauð vegna misgjörða okkar endurlífgaði hann okkur með Kristi – af náð eruð þið hólpin orðin – og reisti okkur upp með Kristi Jesú og bjó okkur stað hjá honum í himinhæðum. Þannig vildi hann sýna á komandi öldum ómælanlega auðlegð náðar sinnar og gæsku við okkur í Kristi Jesú, því að af náð eruð þið hólpin orðin fyrir trú. Þetta er ekki ykkur að þakka. Það er Guðs gjöf. Ekki byggt á verkum, enginn skal geta miklast af því. Við erum smíð Guðs, sköpuð í Kristi Jesú til góðra verka sem hann hefur áður fyrirbúið til þess að við skyldum leggja stund á þau.

Guðspjall: Lúk 15.1-10
Allir tollheimtumenn og bersyndugir komu til Jesú að hlýða á hann en farísear og fræðimenn ömuðust við því og sögðu: „Þessi maður tekur að sér syndara og samneytir þeim.“

En Jesús sagði þeim þessa dæmisögu: „Nú á einhver yðar hundrað sauði og týnir einum þeirra. Skilur hann ekki þá níutíu og níu eftir í óbyggðinni og fer eftir þeim sem týndur er þar til hann finnur hann? Og glaður leggur hann sauðinn á herðar sér er hann finnur hann. Þegar hann kemur heim kallar hann saman vini sína og nágranna og segir við þá: Samgleðjist mér því að ég hef fundið sauðinn minn sem týndur var. Ég segi yður, þannig verður meiri fögnuður á himni yfir einum syndara, sem tekur sinnaskiptum, en yfir níutíu og níu réttlátum sem þurfa þess ekki við.

Eða kona sem á tíu drökmur og týnir einni drökmu, kveikir hún þá ekki á lampa, sópar húsið og leitar vandlega uns hún finnur hana? Og er hún hefur fundið hana kallar hún saman vinkonur sínar og grannkonur og segir: Samgleðjist mér því að ég hef fundið drökmuna sem ég týndi. Þannig segi ég yður að englar Guðs munu gleðjast yfir einum syndara sem bætir ráð sitt.“

Sálmur: 181
Heyr þú mínar hjartans bænir,
hjartakæri faðir minn.
Vonaraugum á þig mænir
aumur, týndur sonur þinn.

Ég hef villst af vegum þínum
vondan út á lasta stig,
gengið eftir girndum mínum,
Guð minn, sjaldan minnst á þig.

Nú vil eg þó aftur snúa,
elsku faðir, heim til þín.
Ó, að mætti’ eg aftur búa
ætíð hjá þér, lífgjöf mín.

Heyrðar eru hjartans bænir,
hjartakæri faðir minn.
Trúaraugum á þig mænir
endurfundinn sonur þinn.

Sb. 1886 – Valdimar Briem