Páskadagur Hinn krossfesti lifir / Gegnum dauðann til lífsins

Litur: Hvítur.

Vers vikunnar: Opb 1.18b
Ég dó en nú lifi ég um aldir alda og ég hef lykla dauðans og heljar. 
Drottinn er upprisinn, hann er sannarlega upprisinn!

Kollekta:
Eilífi Guð og faðir, þú sem með sigri einkasonar þína á dauðanum hefur opnað okkur dyrnar til eilífs lífs: Hjálpa okkur að sú góða von og þrá sem þú hefur vakið í okkur megi lifa og dafna hjá þér. Fyrir son þinn Drottin Jesú Krist sem með þér lifir og ríkir í einingu heilags anda, einn sannur Guð um aldir alda.

Lexía: Slm 118.14-24
Drottinn er styrkur minn og lofsöngur,
hann varð mér til hjálpræðis.
Fagnaðar- og siguróp kveða við í tjöldum réttlátra:
„Hægri hönd Drottins vinnur máttarverk,
hægri hönd Drottins er upphafin,
hægri hönd Drottins vinnur stórvirki.“
Ég mun eigi deyja heldur lifa
og kunngjöra dáðir Drottins.
Drottinn hefur hirt mig harðlega
en eigi ofurselt mig dauðanum.
Ljúkið upp fyrir mér hliðum réttlætisins
að ég megi ganga inn um þau og lofa Drottin.
Þetta er hlið Drottins,
réttlátir ganga þar inn.
Ég þakka þér að þú bænheyrðir mig
og komst mér til hjálpar.
Steinninn, sem smiðirnir höfnuðu,
er orðinn að hyrningarsteini.
Að tilhlutan Drottins er þetta orðið,
það er dásamlegt í augum vorum.
Þetta er dagurinn sem Drottinn gerði,
fögnum og verum glaðir á honum.

Pistill: 1Kor 5.7-8
Hreinsið burt gamla súrdeigið til þess að þið séuð nýtt deig enda eruð þið ósýrð brauð. Því að páskalambi okkar er slátrað sem er Kristur. Höldum því hátíð, ekki með gömlu súrdeigi eða súrdeigi illsku og vonsku heldur með ósýrðum brauðum hreinleikans og sannleikans.

Guðspjall: Mrk 16.1-7
Þá er hvíldardagurinn var liðinn keyptu þær María Magdalena, María móðir Jakobs og Salóme ilmsmyrsl til að fara og smyrja hann. Og mjög árla hinn fyrsta dag vikunnar, um sólarupprás, koma þær að gröfinni. Þær sögðu sín á milli: „Hver mun velta fyrir okkur steininum frá grafarmunnanum?“ En þegar þær líta upp sjá þær að steininum hafði verið velt frá en hann var mjög stór. Þær stíga inn í gröfina og sjá ungan mann sitja hægra megin, klæddan hvítri skikkju, og þær skelfdust.
En hann sagði við þær: „Skelfist eigi. Þér leitið að Jesú frá Nasaret, hinum krossfesta. Hann er upp risinn, hann er ekki hér. Sjáið þarna staðinn þar sem þeir lögðu hann. En farið og segið lærisveinum hans og Pétri: Hann fer á undan yður til Galíleu. Þar munuð þér sjá hann eins og hann sagði yður.“

Sálmur: 148
Í austri rís upp ársól skær,
í austri sólin, Jesús kær,
úr steinþró djúpri stígur,
sú páskasólin björt og blíð,
er birtist öllum kristnum lýð
og aldrei aftur hnígur.
Jesús, Jesús,
sigu’r er unninn, sól upp runnin
sannrar gleði
vina þinna grátnu geði.

Það ógnarbjarg er oltið frá,
er yfir gröf vors Drottins lá,
og gröfin opnuð aftur.
Ó, hver tók líka burt það bjarg,
á brjósti mér er lá sem farg?
Það gjörði, Guð, þinn kraftur.
Jesús, Jesús,
bjargið trausta, hetjan hrausta,
hjartakæra,
bjarg sem enginn burt skal færa.

Í Drottins gröf varð blítt og bjart,
þar birtust englar ljóss með skart
og ásýnd undurfríða.
Í hverri gröf, sem grafin er,
í gegnum myrkrið trúin sér
Guðs engla birtast blíða.
Jesús, Jesús,
virst þeim láta’, er liðna gráta,
legstað yfir
engla boða’, að látinn lifir.

Þig boða englar upprisinn,
það endurtekur heimurinn,
það ótal tungur tala,
það ómar glaðvær uppheimshjörð,
það undir tekur þögul jörð,
er rís úr dauðans dvala.
Jesús, Jesús,
þú, minn Drottinn, þá barst vottinn
þess ég megi
rísa upp á efsta degi.

Sem upp rís sól um árdagsstund
og upp rís blóm á þíðri grund
úr köldum klakahjúpi,
svo upp rís síðar eilíft ljós
og óvisnanleg himinrós
úr dauðans myrkradjúpi.
Jesús, Jesús,
þótt ég deyi’, eg óttast eigi,
æðri kraftur
leiðir mig til lífsins aftur.

Sb. 1886 – Valdimar Briem