Þegar átök brjótast út á meðal þjóða verðum við, almennir borgarar, varnarlaus og vanmáttug. Réttlát
reiði brýst fram í huga okkar gagnvart þeim sem vogar sér að ráðast gegn saklausu fólki. Við megum ekki falla í þá
gryfju að álíta sem svo að valdhafar í Mosvku séu rússneska
þjóðin. Einvaldurinn Pútín getur ekki talað
fyrir rússnesku réttrúnaðarkirkjuna eða Guðs kristni í heimi þó hann vilji taka sér það vald. Ef til vill má líkja þeim ólánsama manni við þann sem fær boð
um að allur heimur muni lúta honum, ef hann aðeins falli fram og tilbiðji freistarann. Þjóðhöfðingi hefur fallið í
freistni með stríðsrekstri og valdbeitingu.
Hann virðist ekki koma fram í umboði þeirrar þjóðar sem hann situr á
valdastóli yfir og erfitt er að sjá
í breytni hans eftirfylgni við þann frelsara sem hann þykist játa með
munni sínum.
Á örlagastundum beinast sjónir að einstaklingum og þá einnig að því
hvað við sem veikburða manneskjur
getum lagt til svo að til friðar horfi. Í trú, von og kærleika koma söfnuðir saman, fólk á ferð - fólk á flótta - fólk
á friðarsvæðum og fólk í
miðju átaka, til að ákalla, biðja og eiga samfélag
um þá von að hinu illa
og skaðlega megi snúa af glötunarvegi. Í því er ekki aðeins fólgin sáluhjálp einstaklinga heldur birtist þannig afstaða
til lífsins og náungans. Öll þau sem eru hlutaðeigandi
í hinum kristna arfi, svo ríkum af menningarsögulegum og siðferðslegum dýrmætum, eiga að geta átt samfélag um trú sína.
Á þessum krefjandi tímum er vegið að þessari einingu. En Kristur gerir ekki upp á milli þeirra sem á hann vona. Því er
það mikilvægt að þau sem upplifa kúgun,
ógn og aðkast viti af og geti iðkað bæn sína í samfélagi, þvert á kirkjudeildir, uppruna og menningarmismun.
Að því vill Þjóðkirkja Íslands stuðla
og sendir ákall og bæn inní þá sundrungu og upplausn sem ógnar öryggi fólks,
vissulega á átakasvæðum en einnig jafnvel
hér á okkar friðsama
landi.
Skemmdarverk á kirkju kallar
til samstöðu
Þögn Kýrils patríarka er þung
Ólga
ríkir innan rússnesku rétttrúnaðarkirkjunnar vegna þeirrar þagnar sem umlykur Rauðatorgið, þann vettvang sem
tengir ráðstjórnarbyggingarnar í Kreml
og Dómkirkju heilags Basils. Aðalritari Alkirkjuráðsins sem þjóðkirkjan tilheyrir sendi Kýril patríarka áskorun
í síðustu viku þar sem kallað var eftir því
að hann stuðli að því sem til friðar megi leiða. Það ákall er í
samhljómi við yfirlýsingar lúterska
heimssambandsins sem okkar evangelísk lúterska
þjóðkirkja er einnig hluti af. Andsvar Patríarkans barst Alkirkjuráðinu
í vikunni og veldur áhyggjum yfir
því að hin pólítísku átök muni valda enn dýpri
sundrung innan samfélags systurkirkna okkar í Austur-Evrópu. Á Íslandi
iðka almennir rússneskir og
úkraínskir borgarar trú sína í söfnuði rússnesku Rétttrúnaðarkirkjunnar, og flóttafólk frá átakasvæðum er þegar
byrjað að koma til landsins.
Þjóðkirkjan vill standa með þeim til þess að þau megi varðveita einingu safnaðar síns og rækta áfram þann
systra- og bræðrahug sem þrífst í heilnæmu samfélagi um hinn kristna trúararf og von
sína.
Eining kristinnar í bæn
Með bæn um frið í heimi og hvatningu til þín lesandi góður, að trúa, vona og biðja. Þess erum við þó, þrátt fyrir allt, megnug í veikleika okkar.
Agnes M. Sigurðardóttir, biskup Íslands
