Biðjum:
Góði
Guð.
Heyr
þú bænir barna þinna,
blessun
lát þau ætíð finna,
yfir
þeim um aldir vak.
Þú
sem ríkir öllu ofar,
eilífð
himna nafn þitt lofar
:,:
eins og minnsta andartak. :,: (sb. 294:4) Amen.
Náð
sé með yður og friður frá Guði föður vorum og Drottni Jesú Kristi. Amen.
Eðli
mannsins
Textarnir
sem við heyrðum á þessum næst-síðasta sunnudegi kirkjuársins tala inn í
grundvallareðli mannsins. Það er þetta eðli mannsins að óttast. Óttinn er
grundvallartilfinning í mannlegu hjarta. Það að finna til óöryggis um það sem
skiptir manninn mestu í lífinu, óttast jafnvel um að lífið sé merkingarlaust,
tilviljunum háð og hafi enga stefnu eða markmið.
Spörvar
og aðrir fuglar
Orð
Jesú miðla öryggi, trausti og að maðurinn sé dýrmætur og að tilgangur sé með
öllu lífi. Að það sé tilgangur með lífinu, að það sé hægt að finna tilgang í
öllum þrautum, merkingu í allri lífsreynslu, því að baki lífinu sé skapandi og
elskandi hugur, sem ætlar sér góða hluti með okkur hvert og eitt og lífið allt.
Orð
Jesú eru mjög jarðbundin, hann vísar til viðskipta samtímans, þess samfélags
sem hann lifði í fyrir 2000 árum, þar sem spörvar voru seldir fyrir smápeninga
og segir m.a.: Eru ekki fimm spörvar seldir fyrir tvo smápeninga? Og þó
gleymir Guð engum þeirra. Hárin á höfði yðar eru jafnvel öll talin. Óttist
ekki, þér eruð meira verðir en margir spörvar.
Er
Jesú mettaði fjöldann í einni kraftaverkafrásögunni voru brauðin fimm og
fiskarnir tveir. Hér er talað um fimm spörva og tvo smápeninga. Fimm og tvo,
eins og í kraftaverkafrásögunni.
Á
öðrum stað biður Jesús viðmælendur sína að líta til fugla himinsins og segir: “Lítið
til fugla himinsins. Hvorki sá þeir né uppskera né safna í hlöður og faðir yðar
himneskur fæðir þá. Eruð þér ekki miklu fremri þeim? Og hver yðar getur með
áhyggjum aukið einni spönn við aldur sinn?”
Ótti
og áhyggjur eða traust og öryggi?
Þetta
eru skemmtilegar líkingar hjá Jesú um fuglana, að taka slík dæmi af fuglunum.
Fuglarnir eru tákn frelsis, áhyggjuleysis, lífs og gleði. Við manneskjurnar
erum einnig hönnuð til að njóta slíkra lífsgæða, frelsis, trausts, lífs og
gleði.
Þræðirnir
í lífinu
Eðli
mannsins er ofið úr ýmsum þráðum. Vont er ef óttinn er þar megin liturinn í
þeim vefnaði. Betra er ef öryggið fær að vera megin þráðurinn.
Getum
við ræktað slíkt?
Getum
við ræktað með okkur öryggi og traust, trú?
Er
hægt að hlúa að öryggi og trausti með einhverjum hætti?
Er
hægt að vefa lífsþræðina þannig að þræðir öryggis, trausts og trúar, verði
þræðirnir sem bera lífsvefnaðinn uppi?
Já,
lífsþræði trúar er hægt að styrkja með iðkun. Trúarlegri iðkun sem veitir
öryggi og traust frammi fyrir áskorunum lífsins.
Við
getum reynt að taka þannig ábyrgð á okkar eigin lífi og lagt stund á andlega
mannrækt, iðkað trúna, bænalífið, samfélaginu og okkur sjálfum til heilla og
blessunar.
Það
krefst áræðni og ábyrgðar að ætla sér góða hluti á því sviði, en sú leið er
opin öllum. Maður þarf sjálfur að stíga skrefið, það er eins með það og margt
annað að hálfkæringur veitir ekki á gott. Uppskeran er gjarnan í takt við
ásetninginn og ætlunina. Það er nefnilega rétt sem Jesú segir síðan á enn öðrum
stað: Biðjið og yður mun gefast. Það er nefnilega svo merkilegt að með
iðkun, þolinmæði og þrautseigju á þessu sviði, gerast kraftaverkin, sem við
getum fundið fyrir í okkar eigin lífi.
Svo
á vettvangi kirkjunnar fáum við tækifæri til að eiga í sameiningu samfylgd við
hið góða. Kirkjan er vettvangur fyrir mildi Guðs og kærleika, og þér er boðið
með í það ferðalag.
Hlutverk
og samhengi
Í
skírninni biðjum við barninu og skírnarþeganum þess að hann megi eiga samfylgd
við hið góða í lífinu. Ef við höfum fengið skírnina að gjöf er okkur boðið það
hlutverk í heiminum að vera friðflytjandi, það hlutverk að boða gæsku með
framferði okkar og lífi, miðla kærleika til náungans.
Farvegir
miðlunarinnar eru margir. Hér stend ég í prédikunarstólnum, sem er einn af
þessum farvegum miðlunarinnar á hinum góða boðskap, og ég reyni hér að miðla
þeim kjarna sem blasir við mér í textum dagsins. Svo stundum skrifum við
greinar í blöð eða skrifum bækur, förum í viðtöl á ljósvakamiðlum, tölum hvert
við annað undir fjögur augu eða í stærri hópum, leggjum okkar að mörkum í
gegnum hjálparsamtök eins og Hjálparstarf kirkjunnar, og reynum að vera þannig
friðflytjendur og ljósberar öðrum til heilla, og þannig mætti áfram telja.
Evangelísk,
lúthersk kirkja byggist síðan á því að ekki bara prestarnir og djáknarnir og
starfsfólk kirkjunnar hafa þetta hlutverk, heldur allir kristnir og skírðir, allir
eru í raun vígðir til hins almenna prestsdóms, þ.e. að vera í þjónustu við
náungann. Þar höfum við öll verkefni og hlutverk, líf okkar hvers og eins getur
þannig skipt óendanlega miklu máli og við getum lagt gott til.
Einn
er sá farvegur miðlunar sem er kannski sá flóknasti, þ.e. hvernig við komum
fram í okkar hversdagslífi. Það er auðvelt að tala um kærleika, frið og mildi,
en kannski erfiðara að lifa þannig að kærleikur, friður og mildi sé einkenni á
framgangi okkar í hversdagslífinu, úti í búð, í umferðinni, vinnu, skóla og
fjölskyldulífi. Þar reynir kannski mest á, og sérstaklega þegar áskoranir
lífsins sækja okkur heim.
En
þá er það einmitt þessi boðskapur sem Jesús miðlar okkur í dag, sem getur skipt
miklu máli: “Óttist ekki, þið eruð meira virði en margir spörvar.”
Þið
eruð meira virði, segir Jesús. Meira virði í huga hvers? Jú, í huga Guðs. Jesús
vísar til þess að það sé Guð sem lítur á þig og mig og alla menn, allt líf, sem
ómetanlega dýrmætt.
Óttist
ekki, er eitt af því sem ítrekað er boðað á síðum Biblíunnar. Óttast
þú ekki.
Lífið
er fullt af hættum, og einmitt vegna þess er það mikilvægur þráður í boðskap
kirkjunnar og Jesú sjálfs, að við þurfum ekki að óttast því Guð sjálfur hefur
gott í hyggju með þig og mig og allt líf.
Við
höfum hlutverki að gegna, við eigum okkur samhengi í hópi allra skírðra og
kristinna sem vilja eiga hlutdeild í samfylgd við hið góða.
Tilgangur
og merking
Með
slíku hlutverki verður tilgangurinn skýr. Með slíku hlutverki er þörf fyrir
okkur öll á þeirri vefstofu sem vefar glitþræði ljóssins og blessunarinnar út í
hversdaginn. Það er ávallt þörf fyrir fólk sem hefur tekið að sér það hlutverk
og sett sér það markmið að boða með lífi sínu frið. Það er þörf fyrir fólk sem
hefur það að marki að elska náungann. Það er þörf fyrir fólk eins og þig og
mig, til að gera heiminn að ennþá fegurri og betri stað.
Að
taka að sér slíka köllun og að sinna slíkum verkefnum veitir lífsfyllingu og
merkingu. Það er manninum mjög merkingarbært að finna að hann skiptir máli, að framlag
okkar hvers og eins skiptir óendanlega miklu máli.
Frelsunarsagan
Svo
er það samhengið. Samhengið við hið góða.
Hverri
manneskju er boðið að taka á móti þeirri gjöf að þiggja samfylgd við hið góða.
Hver manneskja getur tekið við þeirri gjöf að fá að tilheyra þeirri
frelsunarsögu sem Biblían miðlar, sem er enn í gangi og mun halda áfram um
eilífð.
Frelsunarsagan
fjallar um að Guð sé til. Og ekki nóg með að það sé til Guð heldur lætur Guð
sig varða um mann og heim, og þar með þig og mig.
Þessi
Guð sem býr að baki öllu sem er, elskar manninn og heiminn og hefur markmið og
stefnu fyrir allt líf. Þér er boðið að taka þátt í því frelsunarverki sem Guð
vinnur í heiminum, sem Guð er stöðugt að vinna hér og hvarvetna, þar sem fólk
kemur saman í hans nafni.
Verkefnið
er að vera öðrum ljós, verkefnið er að vera öðrum líf, verkefnið er að elska
Guð og náungann, eins og okkur sjálf.
Við
eigum nefnilega einnig að elska okkur sjálf. Bera virðingu fyrir okkur og lifa
lífinu þannig að við miðlum þeirri virðingu og ljósi út til annarra.
Slíkt
er líf þar sem blessun streymir. Þannig líf er Guði til dýrðar.
Megi
það vera einkenni á umhverfi okkar, lífi og samhengi.
Megi
Guð styrkja þig á þeirri vegferð, á þeirri ljóssins vegferð.
Dýrð
sé Guði, föður og syni og heilögum anda. Svo sem var í upphafi er og verður um
aldir alda. Amen.
Samskotin
- Hjálparstarf kirkjunnar!
Takið
postullegri kveðju: Náðin Drottins vors Jesú Krists, kærleiki Guðs og samfélag
heilags anda sé og veri með yður öllum. Amen.
Þér friður af jörðu fylgi nú
og friðurinn himni frá.
Og lækjanna friður sé með þér
og friður um höfin blá.
Djúp kyrrð komi yfir þig,
Guðs frið gefi Drottinn þér. (Sb. 296)
Prédikun flutt í Grensáskirkju, sunnudaginn 17. nóvember kl. 11
