„Allt sem þér viljið að aðrir menn gjöri yður, það skuluð þér og þeim gjöra“ sagði Jesús eitt sinn við lærisveina sína. Stundum finnst okkur gott að snúa þessari setningu við og segja: „Það sem þér viljið ekki að aðrir menn gjöri yður, það skuluð þér ekki gjöra þeim.“ Þessi regla virðist nefnilega geta þýtt hvort tveggja.

Ef við skoðum fyrri staðhæfinguna, hvað er það þá sem við viljum að aðrir menn gjöri okkur? Við viljum að þeir komi fram við okkur af virðingu, skilningi og kærleika og séu fúsir að fyrirgefa okkur verði okkur eitthvað á.

Ef við snúum þessu við og hugsum hvað viljum við ekki að aðrir menn gjöri okkur, væri svarið líklega á þessa leið: Við viljum ekki að aðrir séu ónærgætnir við okkur. Við viljum ekki að aðrir segi eitthvað særandi og móðgandi við okkur. Við viljum ekki fá óréttmæta gagnrýni eða láta baktala okkur. Svona getum við haldið lengi áfram.

Þessari reglu ætti hver og einn að velta fyrir sér. Er ég að gera öðrum það sem ég mundi helst vilja að þeir gerðu mér? Og er ég kannski að gera öðrum það sem ég mundi alls ekki vilja að þeir gerðu mér?