Mánudaginn 2.maí berast þau tíðindi utan úr hinum stóra heimi, að sérsveit bandaríska hersins hafi skotið Osama Bin Laden, son hans,og einhverja fleiri, í skyndiárás á híbýli Bin Ladens í herskóla í Pakistan.

Þessi skotárás er endahnúturinn á löngum eltingarleik Bandaríkjamanna við einn mesta hryðjuverkaforingja síðustu ára.

Eflaust var þessi aftaka nauðsynleg.

Bandaríkjamenn þurftu að ná honum til að réttlæta styrjaldirnar í Afganistan og Írak.

Þurftu að ná honum til að koma lögum yfir morðingjann sem stóða að baki mestu hryðjuverkaárásum síðari tíma á Vesturlöndum og víðar.

Lítið við því að segja.

Og þar sem enginn vildi hýsa hann sem fanga af ótta við hefndaraðgerðir lærisveina hans, hefur þeim sérsveitarmönnum efalaust komið í hug hið fornkveðna - "Öxin og jörðin geyma hann best".

Sem sagt - dapurleg endalok sorglegrar sögu.

Fáir gráta líklegast Osama Bin Laden og hans illu verk.

Að gleðjast yfir aftöku hans er annað mál - að fagna dauða hans eins og leiðtogar Vesturlanda gera af hjartans einlægni - eins og um sigur í landsleik í fótbolta sé að ræða - það getur varla talist í anda þeirra gilda sem Vesturlönd þykjast standa fyrir.

Stundum eru slíkar árásir ill-nauðsynlegar. Því miður. Rétt eins og stríð getur verið eini kosturinn í slæmri stöðu, til að stöðva óréttinn, í föllnum heimi. En að gleðjast yfir sundurskotnu líki útlaga í fylgsnum pakistanskra herbúða - það er ekkert annað en ósmekklegt - sér í lagi úr munni þeirra sem hampa kristinni trú í öðru hverju orði.

Jesús segir "Þér hafið heyrt að sagt var: Auga fyrir auga og tönn fyrir tönn. En ég segi yður: Rísið ekki gegn þeim sem gerir yður mein. Nei, slái einhver þig á hægri kinn þá bjóð honum einnig hina. Þér hafið heyrt að sagt var: Þú skalt elska náunga þinn og hata óvin þinn. En ég segi yður: Elskið óvini yðar og biðjið fyrir þeim sem ofsækja yður. Þannig sýnið þér að þér eruð börn föður yðar á himnum er lætur sól sína renna upp yfir vonda sem góða og rigna yfir réttláta sem rangláta." (Matteus 5).