Text: Hebrews 11:1-3, 8-16  Luke 12:32-40                                                             *Íslensk þíðing miður

Grace to you and peace from God our Father and the Lord Jesus Christ. Amen.

1.
In today's Gospel, I want to focus on verse 32: "Do not be afraid, little flock, for your Father has been pleased to give you the kingdom."

We often say we should follow God, and we also very often say we should follow Christ. But when we say that, is there any difference between that and what people in the Communist Party say, for example, "We communists should follow our leader, like Stalin"? In both cases, there's respect for an almighty leader of the followers.

But I can point out at least one difference between them, and it's a big one.

In the Communist Party, everything is explained. People are given theories and assignments: "You should follow this, you should do this." There's no room for people to understand things in a different way. Everyone has to think the same way, and everyone has to do what the leaders tell them to do.

In the church or in the teachings of Christ, it’s different. Even though we follow God and we follow Jesus, there is plenty of space for us to understand things in our own way. We are allowed to think for ourselves and decide for ourselves what the best thing to do is right now.

The teachings of Jesus are generally very comprehensive, and there's always room for us to understand and judge what Jesus means. For example, let's look at a very famous teaching of Jesus: "Love your neighbor as yourself, then you will receive eternal life."

This is very, very true, and we should always remember this teaching. But this teaching is also comprehensive. For example, like the man in the Bible who asked Jesus, we can also ask, "Who is my neighbor?" We have to think about who our neighbors are because Jesus doesn't tell us more than that.

2.
Jesus showed us one example when he taught the parable of the Good Samaritan. But when we try to practice it, we have to decide who our neighbors are. My neighbor might be the person on either side of my house, or you, the people in this church, or maybe the people in the same town.

Or we might think that everyone in this country is our neighbor. We can even expand that and think that people all over the world should be our neighbors. It all depends on how we understand and think about it.

“Love your neighbor.” Okay, "love." Again, this is a very comprehensive word. We really have to think about what it means to love. It's not just smiling and being kind. Sometimes, we have to be harsh when someone is doing the wrong thing. That is also a part of love.

And then there's "eternal life." This is a vague word, you know. We have to think about what eternal life really means. Maybe we have a general image: that eternal life is the life we get after our earthly life, when we go to the Kingdom of God and live there forever.

Here we come again to today's text: "Your Father has been pleased to give you the kingdom." The Kingdom of God and eternal life are very often related to each other.

What is the Kingdom of God? In biblical commentaries or in theology, we have a definition: the Kingdom of God is where God rules. When we see God's authority clearly manifested, we call it the Kingdom of God.

But nevertheless, it's still a very vague concept. There must be a thousand ways to understand it.

As we can see in these examples, in Christianity, even though we follow God and follow Christ, it doesn't mean that we just receive a manual on how to be a Christian. Instead, we have to think about many things and decide what to do.

Following Jesus is about living with Jesus. So, this is an everyday thing. We ask Jesus questions and we try to find the answer. Our life moves forward, and hopefully, we get more mature as Christians before our life on earth comes to an end.

3.
We may have our own idea about the Kingdom of God. And maybe your idea is different from someone else's. It's very important that we exchange these ideas. We learn many things, and we also get the opportunity to give something new to the people in the church by exchanging our own ideas and understandings.

I became a Christian 45 years ago, and I have been in the church ever since. I have my own idea about the Kingdom of God. This isn't written in the Bible itself, but it comes from my own experience. So it’s a personal opinion, but I hope it's not completely separate from the Bible.

For me, the Kingdom of God is the place where we get the ultimate healing in our lives. As we walk on this earth, we carry many wounds. We get hurt, or we hurt other people, and we are left with pain, sadness, trauma, and bad experiences. Our life is full of these wounds, and we cannot heal them by ourselves. I believe that in the Kingdom of God, all that pain, all those wounds, will be healed.

There was a very sad accident on the south coast of Iceland. A nine-year-old girl was taken by the waves and drowned. The girl was with her family from Germany. I guess this family was trying to have a good summer vacation by coming to Iceland, and it should have been a very happy time for them. Instead, it suddenly turned into a tragedy.

Think about the pain of those parents. Can it be healed? I don't think so. I think they have to live with this for the rest of their lives. But when they come to the Kingdom of God, they will see their daughter again, and their wounds will be healed. That's what I believe.

This is just one example. What do you think about Gaza? Many children are being killed and are suffering from hunger. In other battlefields, like in Ukraine and Russia, many people are tremendously wounded and in pain in their earthly lives. We can hope for a ceasefire, and I do. But we cannot heal the pain that has already been inflicted.

Once again, what I've said about healing is my personal opinion. It doesn't come directly from the Bible. But as a Christian man, I have figured it out from my life, and I believe the Kingdom of God is the place where our wounds and pain are healed.

And maybe you have your own idea. Each of you might say, "I understand the Kingdom of God in this way or that way." We don't have to have the same idea. We are allowed to have a different opinion within the framework of the Bible's teachings.

4.
Suppose there is a puzzle with many pieces—like 3,000 pieces or 5,000 pieces—a huge puzzle. Let's say we have a 5,000-piece puzzle that we need to put together. Usually, when we do a puzzle, we know what the original picture is. Without the original picture, it's really difficult to figure out what the puzzle is supposed to be.

Right now, we have a 5,000-piece puzzle about the Kingdom of God. The problem is, we don't have the original picture. We have to guess what it looks like. Our hints are in the Bible, in Jesus' teachings, in the teachings of the church, and in our experiences as Christians.

We read the Bible, we listen to sermons, or we share our experiences. Then, we can make a guess about what the Kingdom of God is like. And we exchange ideas and try to fix this puzzle, piece by piece.

If we continue like this, the puzzle will gradually begin to show some picture. We'll begin to understand what the Kingdom of God looks like. We continue this process until we have a clear, whole picture of the Kingdom of God at the end.

But here is one more important thing about the puzzle. We can lose some pieces. You know, when we're playing with a puzzle, we always lose some pieces. Then, when we are cleaning our houses, for example before Christmas, we might find those lost pieces at the edge of a corner on the floor, or under the carpet, or behind the shelves. We don't know how long they have been there.

But even if a lost puzzle piece has been in the corner or under the carpet for a year, or if more pieces have been behind the shelves for five years, they still belong to the puzzle. No matter how long they have been missing, they still belong to the puzzle.

And the puzzle cannot be completed without these lost pieces. It's the same for us and the Kingdom of God. Suppose we are each a piece of a big puzzle. It's not 5,000 pieces. It's not 10,000 pieces. It's maybe a million, or a hundred million, or a billion pieces. Even though it's a huge puzzle, if just one piece is missing, the picture cannot be completed. The puzzle of the Kingdom of God can never be completed.

Sometimes we feel, "I am rejected." "I am abandoned." "I am forgotten." "I don't belong anywhere." I used to have this feeling when I was young, and sometimes I still do. I felt like I didn't belong anywhere. But then I found a church. It was so much grace from God.

Anyway, the point is, even though we sometimes have this kind of emotional trouble and feelings—like being lost, being abandoned, being forgotten, and not belonging anywhere—in the end, God picks us up and brings us back to the puzzle, back to the Kingdom of God. Because we are pieces of the puzzle, we belong to the puzzle of the Kingdom of God.

Jesus said: "Your father has been pleased to give you the kingdom." This is so much grace for us because Jesus is promising that we belong to the Kingdom of God, even though we might sometimes be lost pieces of the big puzzle. Still, we belong to the puzzle. We belong to the Kingdom of God.

Let's remember this fact and give thanks to God. And let's think about how we should spend our days, today and tomorrow, and how we should be with our neighbors. There are a lot of things we should think about, but we can always get the answer if we follow Jesus.

The grace of God, which surpasses all understanding, will keep your hearts and your minds in Christ Jesus.  -Amen.

*****

Textar: Hebreabréfið 11:1-3, 8-16   Lúkas 12:32-40

Náð sé með yður og friður frá Guði föður vorum og Drottni Jesú Kristi. Amen.

1.
Í fagnaðarerindinu í dag langar mig til að einbeita mér að versi 32: „Vertu ekki hrædd, litla hjörð, því að föður yðar hefur þóknast að gefa ykkur ríkið.“

Við segjum oft að við eigum að fylgja Guði og við segjum líka oft að við eigum að fylgja Kristi. En þegar við segjum það, er einhver munur á því og því sem til dæmis kommúnistar segja: „Við kommúnistar eigum að fylgja leiðtoga okkar, eins og Stalín“? Í báðum tilvikum er virðing fyrir almáttugum leiðtoga fylgjenda.

En ég get bent á að minnsta kosti einn mun á þeim, og hann er stór.

Í kommúnistaflokknum er öllu útskýrt. Fólki eru gefnar kenningar og verkefni: „Þú átt að fylgja þessu, þú átt að gera þetta.“ Það er ekkert svigrúm fyrir fólk til að skilja hlutina á annan hátt. Allir verða að hugsa eins og allir verða að gera það sem leiðtogarnir segja þeim að gera.

Í kirkjunni eða í kenningum Krists er það öðruvísi. Þó að við fylgjum Guði og við fylgjum Jesú er nægt svigrúm fyrir okkur til að skilja hlutina á okkar eigin hátt. Okkur er leyfilegt að hugsa sjálf og ákveða sjálf hvað er best að gera einmitt núna.

Kenningar Jesú eru yfirleitt mjög yfirgripsmiklar og það er alltaf svigrúm fyrir okkur til að skilja og dæma hvað Jesús á við. Tökum dæmi, skoðum mjög fræga kenningu Jesú: „Elskuðu náunga þinn eins og sjálfan þig, þá muntu hljóta eilíft líf.“

Þetta er mjög, mjög satt og við ættum alltaf að muna eftir þessari kenningu. En þessi kenning er líka yfirgripsmikil. Til dæmis, eins og maðurinn í Biblíunni sem spurði Jesú, getum við líka spurt: „Hver er náungi minn?“ Við verðum að hugsa um hverjir náungar okkar eru vegna þess að Jesús segir okkur ekki meira en þetta.

Here is the second part of your sermon translated into Icelandic.

2.
Jesús sýndi okkur eitt dæmi þegar hann sagði dæmisöguna um miskunnsama Samverjann. En þegar við reynum að framfylgja henni verðum við að ákveða hverjir náungar okkar eru. Náungi minn gæti verið sá sem býr hvoru megin við húsið mitt, eða þið, fólkið í þessari kirkju, eða kannski fólkið í sama bæ.

Eða við gætum haldið að allir í þessu landi séu náungar okkar. Við getum jafnvel víkkað út hugtakið og haldið að fólk um allan heim eigi að vera náungar okkar. Það fer allt eftir því hvernig við skiljum og hugsum um það.

„Elskaðu náunga þinn.“ Ókei, „elska.“ Aftur, þetta er mjög yfirgripsmikið orð. Við verðum virkilega að hugsa um hvað það þýðir að elska. Það er ekki bara að brosa og vera góður. Stundum þurfum við að vera harðir þegar einhver gerir rangt. Það er líka hluti af ástinni.

Og svo er það „eilíft líf.“ Þetta er óljóst orð, þið vitið. Við verðum að hugsa um hvað eilíft líf raunverulega þýðir. Kannski höfum við almenna mynd: að eilíft líf sé lífið sem við fáum eftir jarðlífið, þegar við förum til Guðs ríkis og búum þar að eilífu.

Hér komum við aftur að texta dagsins: „Föður yðar hefur þóknast að gefa ykkur ríkið.“ Guðs ríki og eilíft líf eru mjög oft tengd hvort öðru.

Hvað er Guðs ríki? Í biblíuskýringum eða guðfræði höfum við skilgreiningu: Guðs ríki er þar sem Guð ræður. Þegar við sjáum vald Guðs greinilega birtast, köllum við það Guðs ríki.

En engu að síður er þetta enn mjög óljóst hugtak. Það verða að vera þúsund leiðir til að skilja það.

Eins og við sjá í þessum dæmum, í kristni, þótt við fylgjum Guði og fylgjum Kristi, þá þýðir það ekki að við fáum bara handbók um hvernig eigi að vera kristin. Þess í stað verðum við að hugsa um marga hluti og ákveða hvað við eigum að gera.

Að fylgja Jesú snýst um að lifa með Jesú. Þetta er því daglegt verkefni. Við spyrjum Jesú spurninga og reynum að finna svarið. Líf okkar heldur áfram og vonandi verðum við þroskaðri sem kristin áður en lífi okkar á jörðu lýkur.

3.
Við gætum haft okkar eigin hugmynd um Guðs ríki. Og kannski er þín hugmynd öðruvísi en annarra. Það er mjög mikilvægt að við skiptumst á þessum hugmyndum. Við lærum margt og fáum líka tækifæri til að gefa fólkinu í kirkjunni eitthvað nýtt með því að skiptast á okkar eigin hugmyndum og skilningi.

Ég varð kristinn fyrir 45 árum síðan og hef verið í kirkjunni síðan. Ég hef mína eigin hugmynd um Guðs ríki. Þetta er ekki skrifað í Biblíunni sjálfri, heldur kemur það frá minni eigin reynslu. Svo þetta er persónuleg skoðun, en ég vona að hún sé ekki alveg aðskilin frá Biblíunni.

Fyrir mér er Guðs ríki staðurinn þar sem við fáum fullkominn bata í lífi okkar. Þegar við göngum á þessari jörð berum við mörg sár. Við verðum særð, eða við særum annað fólk, og við sitjum eftir með sársauka, sorg, áföll og slæma reynslu. Lífið okkar er fullt af þessum sárum og við getum ekki læknað þau sjálf. Ég trúi því að í Guðs ríki muni allur sá sársauki, öll þessi sár, gróa.

Það var mjög sorglegt slys á suðurströnd Íslands. Níu ára stúlka var tekin af öldunum og drukknaði. Stúlkan var með fjölskyldu sinni frá Þýskalandi. Ég held að þessi fjölskylda hafi verið að reyna að eiga gott sumarfrí með því að koma til Íslands og það hefði átt að vera mjög gleðilegur tími fyrir þau. Þess í stað breyttist þetta skyndilega í harmleik.

Hugsið um sársauka þessara foreldra. Er hægt að lækna hann? Ég held ekki. Ég held að þau verði að lifa með þessu það sem eftir er ævinnar. En þegar þau koma til Guðs ríkis munu þau sjá dóttur sína aftur og sár þeirra verða læknuð. Það er það sem ég trúi.

Þetta er bara eitt dæmi. Hvað finnst þér um Gaza? Mörg börn eru drepin og þjást af hungri. Á öðrum vígvöllum, eins og í Úkraínu og Rússlandi, er margt fólk sárt og þjáist mjög í jarðlífi sínu. Við getum vonað eftir vopnahléi og ég geri það. En við getum ekki læknað sársaukann sem þegar hefur verið veittur.

Aftur, það sem ég hef sagt um lækningu er mín persónulega skoðun. Hún kemur ekki beint úr Biblíunni. En sem kristinn maður hef ég áttað mig á þessu út frá lífi mínu og ég trúi því að Guðs ríki sé staðurinn þar sem sár okkar og sársauki verða læknaðir.

Og kannski hefur þú þína eigin hugmynd. Hvert ykkar gæti sagt: „Ég skil Guðs ríki á þennan eða hinn hátt.“ Við þurfum ekki að hafa sömu hugmynd. Okkur er leyfilegt að hafa aðra skoðun innan ramma kenninga Biblíunnar.

4.
Gerum ráð fyrir að það sé púsluspil með mörgum bitum – eins og 3.000 bitum eða 5.000 bitum – gríðarstórt púsluspil. Segjum að við séum með 5.000 bita púsluspil sem við þurfum að setja saman. Venjulega þegar við gerum púsluspil vitum við hvernig upprunalega myndin er. Án upprunalegu myndarinnar er virkilega erfitt að átta sig á því hvernig púsluspilið á að vera.

Núna erum við með 5.000 bita púsluspil um Guðs ríki. Vandamálið er að við höfum ekki upprunalegu myndina. Við verðum að giska á hvernig hún lítur út. Vísbendingar okkar eru í Biblíunni, í kenningum Jesú, í kenningum kirkjunnar og í reynslu okkar sem kristinna.

Við lesum Biblíuna, við hlustum á prédikanir eða deilum reynslu okkar. Síðan getum við giskað á hvernig Guðs ríki er. Og við skiptumst á hugmyndum og reynum að laga þetta púsluspil, bita fyrir bita.

Ef við höldum svona áfram mun púsluspilið smám saman byrja að sýna mynd. Við munum byrja að skilja hvernig Guðs ríki lítur út. Við höldum þessu ferli áfram þar til við höfum skýra, heildstæða mynd af Guðs ríki í lokin.

En hér er eitt mikilvægara í viðbót varðandi púsluspilið. Við getum misst einhverja bita. Þið vitið, þegar við erum að leika með púsluspil missum við alltaf einhverja bita. Síðan, þegar við erum að þrífa húsin okkar, til dæmis fyrir jól, gætum við fundið þessa týndu bita í horni á gólfinu, undir teppinu eða bak við hillurnar. Við vitum ekki hversu lengi þeir hafa verið þar.

En jafnvel þótt týndur púsluspilsbiti hafi verið í horninu eða undir teppinu í eitt ár, eða ef fleiri bitar hafa verið bak við hillurnar í fimm ár, þá tilheyra þeir samt púsluspilinu. Sama hversu lengi þeir hafa verið týndir, þá tilheyra þeir samt púsluspilinu.

Og ekki er hægt að klára púsluspilið án þessara týndu bita. Það sama gildir um okkur og Guðs ríki. Gerum ráð fyrir að við séum hvert og eitt stykki af stóru púsluspili. Það eru ekki 5.000 bitar. Það eru ekki 10.000 bitar. Það eru kannski milljón, eða hundrað milljónir, eða milljarður bita. Jafnvel þótt það sé risastórt púsluspil, ef aðeins einn biti vantar, er ekki hægt að klára myndina. Púsluspil Guðs ríkis getur aldrei verið fullkomið.

Stundum finnst okkur: „Mér er hafnað.“ „Mér er útskúfað.“ „Ég er gleymdur.“ „Ég á hvergi heima.“ Ég var með þessa tilfinningu þegar ég var ungur, og stundum finn ég hana enn. Mér fannst ég ekki eiga heima neins staðar. En svo fann ég kirkju. Það var svo mikil náð frá Guði.

Allavega, málið er að þó að við höfum stundum svona tilfinningaleg vandamál og tilfinningar – eins og að vera týnd, útskúfuð, gleymd og að eiga hvergi heima – þá að lokum velur Guð okkur og færir okkur aftur í púsluspilið, aftur til Guðs ríkis. Vegna þess að við erum bitar af púsluspilinu tilheyrum við púsluspili Guðs ríkis.

Jesús sagði: „Föður yðar hefur þóknast að gefa ykkur ríkið.“ Þetta er svo mikil náð fyrir okkur vegna þess að Jesús lofar því að við tilheyrum Guðs ríki, jafnvel þótt við gætum stundum verið týndir bitar af stóra púsluspilinu. Samt tilheyrum við púsluspilinu. Við tilheyrum Guðs ríki.

Munum eftir þessari staðreynd og þökkum Guði. Og hugsum um hvernig við eigum að eyða dögum okkar, í dag og á morgun, og hvernig við eigum að vera við náunga okkar. Það eru margir hlutir sem við ættum að hugsa um, en við getum alltaf fengið svarið ef við fylgjum Jesú.

Náð Guðs, sem er æðri öllum skilningi, mun varðveita hjörtu yðar og hugsanir yðar í Kristi Jesú.  -Amen.