Text  Luke 9:8-38                                                                    * Íslensk þýðing niður

Grace to you and peace from God our Father and the Lord Jesus Christ. -Amen

1. 
This story is very famous, and it is called Jesus' Transfiguration. Transfiguration means how his appearance changed.

In the Catholic Church and the Orthodox Church, they celebrate the 6th of August (19th of August for the church that uses Julian calender) as the day of Jesus' Transfiguration. In the our church, we have no particular the Lord’s transfuguration day, but instead it is a kind of custom to read the text of the transfiguration right before entering the lent. 

What happened on this day?
Jesus took Peter, James, and John with him and went up the mountain to pray, and there Jesus' clothes became shining white and his face was filled with glory.
And then Moses and Elijah appeared, and they talked together. Then from heaven, God's voice came, saying: "This is my son, listen to him."

The story itself is very easy, but the difficult thing is to understand what it means, actually.

They went up to the mountain, and this mountain has two theories about its location. One is that it is south of Lake Galilee, called Mount Tabor, which is 565 meters high. It's not a very high mountain.
And then the other theory says this was Mount Hermon, which is north of Lake Galilee, close to the border between Israel and Lebanon today, and it has a height of 2,800 meters.

These are the two theories, and I think if they went up the mountain to pray, a height of 2,800 meters is maybe too much, I think. So maybe it was Mount Tabor, which has about a 600 meter height. 
Anyway, it is not so important which mountain it was.

The important thing is that the top of the mountain was a kind of place to meet God. Remember the story of Moses? Moses, after he took the Jews from Egypt, on the way to Palestine, Moses went up to Mount Sinai and God gave him theten commandments and they had several very important conversations.

Elijah is a very great prophet who appears in the Books of Kings in the Old Testament. Once, he was afraid of his enemies and hid himself in Mount Horeb. And there, God found him and began to talk with him. Thus, the top of the mountain is traditionally the place where people meet God.

This time, Jesus and Peter, James, and John went up to the mountain and God's glory appeared in Jesus, and he was in the light of glory. And Elijah and Moses appeared, then God's voice was heard to say that this is my Son.

2.
When Peter saw Moses and Elijah with Jesus, he said: "Master, it is good for us to be here. Let us put up three shelters, one for you, one for Moses, and one for Elijah." "Shelter" is actually not a very good translation; what Peter meant was like a tent. And this tent was, again, coming from the story of the Exodus, when Moses was with many Jews on the way from Egypt to Palestine.

They had to carry a tent, and that tent was the place where God came down and Moses went in and they spoke. The tent is, in the first place, a meeting place with God, and therefore it's a holy space. And also, it was a symbol that God's presence was always there. God was with the Jews in this journey.

Peter was a Jew, and he knew these stories very well. When he saw Jesus was shining and there were Moses and Elijah, he must have thought: "Oh, this is a really divine scene. So I want to make three tents for you, one for each of you."
I think for Peter, as a Jew, to see Jesus, Moses, and Elijah at the same time was just an incredible thing. And it was maybe a really great moment for him. And he wanted to grasp the moment so that it would be forever for him.

But actually, it didn't work because it didn't become like that. Jesus, Moses, and Elijah: what were they talking about? They were speaking about Jesus' departure, which he was about to bring to fulfillment at Jerusalem." The word "departure" is in some Bibles translated as "death". In my Japanese Bible, it is translated as "death". And some English translations are also translating it like that.

But in this Bible, or some others, are translating this word as departure. This word is the same word as "Exodus".

You know this exodus, Moses took the Jews from Egypt, that is Exodus. And the same word is used here about Jesus. Here it points out the event in Jerusalem on the cross. The death of Jesus on the cross was death in a way, but at the same time, it could be described as departure.

And this story of Jesus' transfiguration is really closely compared to the story of Moses, Exodus, taking people from Egypt, the house of slaves, from slavery, to the new place of freedom. In Luke, the Gospel of Luke, it is said that now Jesus is trying to carry on a new Exodus. Moses took the Jews from the house of slavery. Jesus is now taking us, liberating us from our sins.

This is a kind of an idea which is behind this story. 

3.
And I told you in the beginning, the top of the mountain is a kind of holy place, a meeting spot with God. We, each of us, or generally people, have some kind of "comfort zone" where we feel very good without any worries, being relaxed. We feel safe. Every person has this kind of zone. That is a good thing because we live sometimes in a very hard reality and then we need to withdraw ourselves within a comfortable zone sometimes to relieve us and forget about all the worries and what makes us uneasy.

If we don't have any such comfort zone, we will be worn out sooner or later. The church is in a way like the top of a mountain. This is a place where you can meet God and you can feel that God is with you and also meet brothers and sisters and help each other or comfort each other. You may forget all your worries.

I hope that you will feel the same way as Peter felt on the top of the mountain: "It is good for you to be here in the church."

Nevertheless, what happens if we continue to stay in that comfort zone? Or if the church itself cuts off its connection with the real world and tries to be just a comfortable place. And then... we lose something important.

I have recently got acquainted with an American young pastor in Minnesota. We talked on Zoom and he's an excellent preacher. He said his church is very active in delivering food to the people in that area.

I have heard there are some poor areas in Minnesota or the state of Michigan. It's incredible, but you can see it on YouTube, the poverty in America.
I am not sure if his church is facing one of these areas or not, but anyway I understand that the pastor considers that delivering food is absolutely a necessary task and responsibility of the church. This is a good example.

But in many other examples, churches are doing nothing for their neighborhood, and they receive criticism from the people in the area: "Church is a private club of the wealthy people." The church is a private club of the wealthy people, people who don't have any worries in their lives. They are meeting and having a happy time and that's everything. 

People around the church who are struggling with poverty or some difficulties, they don't see any connection between them and the church.
Unfortunately there are many churches like that today. And also, every church has a danger of falling into that kind of church if they are satisfied with being a comfort zone.

4.
Even though Peter said: "It is good for us to be here" and offered to make three tents there", Jesus decided to go down from the mountain. Under the mountain, there is reality, there is a severe world, there is darkness, disease, death, crimes, all sorts of ugliness of people. Right after Jesus and his disciples came down from the mountain, the first man Jesus met was a father whose son had been haunted by an evil spirit, and he asked Jesus to heal the son. That is happening, not onthe top of the mountain, but under the mountain.

Jesus went down from the top of the mountain to go into this real life of people because he wanted to rescue the people who are struggling in that hard reality. He wanted to bring us a new Exodus to liberate us from sin.

We all want to live a happy life. But the happiness God is giving us is not a comfortable life. That is a life where even though there are hardships, even though there are difficulties, we can still have satisfaction as followers of Jesus. That is the happiness that God gives us, that is the life God expects us to live.

Moses took the Jews from Egypt, the house of slavery. It took 40 years to come to the promised land, to Palestine today.
And Jesus liberated us from our sin by going up to his cross. And this exodus, this new exodus for us, is not yet completed because we are still moving to the promised land, that is the Kingdom of God.

And it will take much longer than 40 years, and we are still on the way. So it is good to come, or it is necessary to come to church as a shelter and to have a rest and to get new energy but we have to go out to the reality again and continue to travel to the Kingdom of God. We are following Jesus and we have to lift up our faces so that we don't miss Jesus out of our sights.

The Grace of God, which surpasses all understanding, will keep your hearts and your minds in Christ Jesus. –Amen.

***

Texti: Lúkas 9:8-36

Náð sé með yður og friður frá Guði föður vorum og Drottni Jesú Kristi. -Amen.

Þessi saga er mjög fræg og kallast Ummyndun Jesú. Ummyndun þýðir hvernig útlit hans breyttist.

Í kaþólsku kirkjunni og rétttrúnaðarkirkjunni er 6. ágúst (19. ágúst fyrir kirkjur sem nota júlíanska tímatalið) haldinn hátíðlegur sem dagur Ummyndunar Jesú. Í okkar kirkju höfum við engan sérstakan dag fyrir ummyndun Drottins, en þess í stað er það eins konar siður að lesa textann um ummyndunina rétt áður en gengið er inn í föstuna.

Hvað gerðist á þessum degi?

Jesús tók Pétur, Jakob og Jóhannes með sér og fór upp á fjallið til að biðjast fyrir, og þar urðu föt Jesú skínandi hvít og andlit hans fylltist dýrð. Og þá birtust Móse og Elía, og þeir töluðu saman. Síðan kom rödd Guðs af himni, sem sagði: „Þetta er sonur minn, hlýðið á hann.“

Sagan sjálf er mjög einföld en það erfiða er í raun að sklija hvað hún merkir.

Þeir fóru upp á fjallið, og það eru tvær kenningar um staðsetningu þessa fjalls. Önnur er sú að það sé suður af Galíleuvatni, kallað Taborfjall, sem er 565 metrar á hæð. Það er ekki mjög hátt fjall.
Og hin kenningin segir að þetta hafi verið Hermonfjall, sem er norður af Galíleuvatni, nálægt landamærum Ísraels og Líbanons í dag, og það er 2.800 metrar á hæð.

Þetta eru kenningarnar tvær, og ég held að ef þeir fóru upp á fjall til að biðjast fyrir, þá sé 2.800 metra hæð kannski of mikið, held ég. Svo kannski var það Taborfjall, sem er um 600 metra hátt. Hvað sem því líður, þá er ekki svo mikilvægt hvaða fjall það var.

Það mikilvæga er að fjallstoppurinn var eins konar staður til að hitta Guð.
Munið söguna af Móse? Eftir að Móse hafði leitt Gyðinga frá Egyptalandi, á leiðinni til Palestínu, fór Móse upp á Sínaífjall og Guð gaf honum boðorðin tíu og þeir áttu nokkur mjög mikilvæg samtöl.

Elía er mjög mikill spámaður sem birtist í Konungabókum í Gamla testamentinu. Einu sinni var hann hræddur við óvini sína og faldi sig á Hórebfjalli. Og þar fann Guð hann og byrjaði að tala við hann. Þannig er fjallstoppurinn venjulega sá staður þar sem fólk hittir Guð.

Í þetta sinn fóru Jesús, Pétur, Jakob og Jóhannes upp á fjallið og dýrð Guðs birtist í Jesú og hann var í ljósi dýrðarinnar. Og Elía og Móse birtust, síðan heyrðist rödd Guðs sem sagði að þetta væri sonur hans.

Þegar Pétur sá Móse og Elía með Jesú, sagði hann: "Meistari, það er gott fyrir okkur að vera hér. Látum oss gjöra þrjár tjaldbúðir, eina handa þér, eina handa Móse og eina handa Elía." "Tjaldbúð" (Shelter) er í raun ekki mjög góð þýðing; það sem Pétur átti við var eins og tjald. Og þetta tjald var, aftur, komið frá sögunni um brottförina (Exodus), þegar Móse var með mörgum Gyðingum á leiðinni frá Egyptalandi til Palestínu.

Þeir þurftu að bera tjald, og það tjald var staðurinn þar sem Guð kom niður og Móse gekk inn og þeir töluðust við. Tjaldið er, í fyrsta lagi, fundarstaður með Guði, og þess vegna er það heilagt rými. Og einnig var það tákn um að nærvera Guðs væri alltaf til staðar. Guð var með Gyðingum í þessari ferð.

Pétur var Gyðingur, og hann þekkti þessar sögur mjög vel. Þegar hann sá að Jesús skein og Móse og Elía voru þar, hlýtur hann að hafa hugsað: "Ó, þetta er virkilega guðdómleg sena. Þannig að ég vil búa til þrjú tjöld fyrir ykkur, eitt handa hverjum og einum."

Ég held að fyrir Pétur, sem Gyðing, hafi það að sjá Jesú, Móse og Elía á sama tíma verið ótrúlegur hlutur. Og það var kannski virkilega stór stund fyrir hann. Og hann vildi grípa augnablikið svo að það yrði að eilífu fyrir hann.

En í raun og veru virkaði það ekki vegna þess að það varð ekki þannig. Jesús, Móse og Elía: um hvað voru þeir að tala? Þeir voru að tala um brottför Jesú, sem hann var að fara að uppfylla í Jerúsalem." Orðið "brottför" (departure) er í sumum Biblíum þýtt sem "dauði". Í minni japönsku Biblíu er það þýtt sem "dauði". Og sumar enskar þýðingar eru líka að þýða það þannig.

En í þessari Biblíu, eða sumum öðrum, er þetta orð þýtt sem brottför. Þetta orð er sama orðið og "Exodus" (brottför).

Þið þekkið þessa brottför, Móse tók Gyðingana frá Egyptalandi, það er Exodus. Og sama orð er notað hér um Jesú. Hér bendir það á atburðinn í Jerúsalem á krossinum. Dauði Jesú á krossinum var dauði á vissan hátt, en á sama tíma mætti lýsa honum sem brottför.

Og þessi saga um ummyndun Jesú er í raun mjög náið borin saman við söguna um Móse, brottförina, að taka fólk frá Egyptalandi, húsi þræla, frá þrældómi, til nýs staðar frelsis. Í Lúkasarguðspjalli segir að nú sé Jesús að reyna að framkvæma nýja brottför. Móse tók Gyðingana frá húsi þrældóms. Jesús er nú að taka okkur, frelsa okkur frá syndum okkar.

Þetta er eins konar hugmynd sem er að baki þessari sögu.

Og ég sagði ykkur í upphafi, að fjallstoppurinn er eins konar heilagur staður, fundarstaður með Guði. Við, hvert og eitt okkar, eða almennt fólk, höfum eins konar "þægindaramma" (comfort zone) þar sem okkur líður mjög vel án nokkurra áhyggja, afslöppuð. Okkur finnst við örugg. Sérhver manneskja hefur svona svæði. Það er gott því við lifum stundum í mjög hörðum raunveruleika og þá þurfum við að draga okkur inn í þægilegt svæði stundum til að létta á okkur og gleyma öllum áhyggjum og því sem gerir okkur óróleg.

Ef við höfum ekkert slíkt þægindasvæði, munum við slitna út fyrr eða síðar. Kirkjan er á vissan hátt eins og fjallstoppur. Þetta er staður þar sem þú getur hitt Guð og þú getur fundið að Guð er með þér og einnig hitt bræður og systur og hjálpað hvert öðru eða huggað hvert annað. Þú gætir gleymt öllum þínum áhyggjum.

Ég vona að ykkur líði á sama hátt og Pétri leið á toppi fjallsins: "Það er gott fyrir þig að vera hér í kirkjunni."

Engu að síður, hvað gerist ef við höldum áfram að vera í þessum þægindaramma? Eða ef kirkjan sjálf slítur tengslum sínum við raunveruleikann og reynir bara að vera þægilegur staður. Og þá... missum við eitthvað mikilvægt.

Ég hef nýlega kynnst ungum bandarískum presti í Minnesota. Við töluðum saman á Zoom og hann er frábær predikari. Hann sagði að kirkjan hans væri mjög virk í að afhenda fólki á því svæði mat.

Ég hef heyrt að það séu fátæk svæði í Minnesota eða Michigan-ríki. Það er ótrúlegt, en þú getur séð það á YouTube, fátæktina í Ameríku.

Ég er ekki viss um hvort kirkjan hans snúi að einu af þessum svæðum eða ekki, en ég skil alla vega að presturinn telur að það að afhenda mat sé algjörlega nauðsynlegt verkefni og ábyrgð kirkjunnar. Þetta er gott dæmi.

En í mörgum öðrum dæmum eru kirkjur ekki að gera neitt fyrir hverfið sitt, og þær fá gagnrýni frá fólkinu á svæðinu: "Kirkjan er einkaklúbbur ríka fólksins." Kirkjan er einkaklúbbur ríka fólksins, fólks sem hefur engar áhyggjur í lífi sínu. Þau hittast og hafa það ánægjulegt og það er allt og sumt.

Fólk í kringum kirkjuna sem glímir við fátækt eða einhverja erfiðleika, það sér engin tengsl milli sín og kirkjunnar.
Því miður eru margar kirkjur svona í dag. Og einnig er sérhver kirkja í hættu á að verða að slíkri kirkju ef hún er sátt við að vera bara þægindarammi.

         4.
Þó að Pétur hafi sagt: "Það er gott fyrir okkur að vera hér og boðist til að búa til þrjú tjöld þar", ákvað Jesús að fara niður af fjallinu. Undir fjallinu er raunveruleikinn, það er harður heimur, það er myrkur, sjúkdómar, dauði, glæpir, alls kyns ljótleika fólks. Strax eftir að Jesús og lærisveinar hans komu niður af fjallinu, var fyrsti maðurinn sem Jesús hitti faðir hvers sonur hafði verið ásóttur af illum anda, og hann bað Jesú að lækna soninn. Það er að gerast, ekki á toppi fjallsins, heldur undir fjallinu.

Jesús fór niður af toppi fjallsins til að fara inn í þetta raunverulega líf fólks vegna þess að hann vildi bjarga fólkinu sem er að berjast í þeim harða raunveruleika. Hann vildi færa okkur nýja brottför til að frelsa okkur frá synd.

Við viljum öll lifa hamingjusömu lífi. En hamingjan sem Guð gefur okkur er ekki þægilegt líf. Það er líf þar sem, jafnvel þó að það séu erfiðleikar, jafnvel þó að það séu vandamál, getum við samt haft ánægju sem fylgjendur Jesú. Það er hamingjan sem Guð gefur okkur, það er lífið sem Guð ætlast til að við lifum.

Móse tók Gyðingana frá Egyptalandi, húsi þrældóms. Það tók 40 ár að komast til fyrirheitna landsins, til Palestínu í dag.

Og Jesús frelsaði okkur frá synd okkar með því að fara upp á krossinn sinn. Og þessi brottför, þessi nýja brottför fyrir okkur, er ekki enn lokið vegna þess að við erum enn á leið til fyrirheitna landsins, það er Guðsríkis.

Og það mun taka miklu lengri tíma en 40 ár, og við erum enn á leiðinni. Svo það er gott að koma, eða það er nauðsynlegt að koma, í kirkju sem skjól og til að hvílast og fá nýja orku, en við verðum að fara út í raunveruleikann aftur og halda áfram að ferðast til Guðsríkis. Við erum að fylgja Jesú og við verðum að lyfta upp andlitum okkar svo að við missum ekki Jesú úr augsýn.

Náð Guðs, sem er æðri öllum skilningi, mun varðveita hjörtu ykkar og hugsanir í Kristi Jesú. -Amen.

*Þýdd af Gemini 2.0 Pro Experimental