Jesús kom til þeirra. Þannig var það og er enn. Hann kemur inn í líf okkar.

Hvernig?

Hefur þú ekki fundið nálægð Hans og hvernig allt breyttist þá? Hvenær var það? Gefðu þér tíma til að hugsa um það og svara því.

Guðspjall þrenningarhátíðar eru síðustu orð Jesú til lærisveina sinna fyrir upprisu hans á uppstigningadegi, skírnarskipunin um að allt vald sé hans og að okkar sé að vera þátttakendur í því valdi, - í því lögmáli, ást og kærleika, að ala upp nýja kynslóð, skíra til nafns Guðs föður, sonar og heilags anda og kenna og boða fyrirheitið um nálægð hans í lífi hvers einstaklings.

Var það ekki einmitt þetta sem mætti þér í lífi þínu? Faðir eða móðir, afi eða amma sem færðu þig til skírnar með sinni fyrirbæn og kenndu þér síðan það fyrsta sem þú gast lært, að spenna greipar, fara með Faðir vorið og síðan aðrar bænir og að signa þig til verndar inn í nóttina og til móts við daginn. Og síðan komu fram spurningar þínar um lífið og tilveruna, sem var svo oft erfitt að svara, en það sem öllu skipti var trúartraustið, sem kom með bæninni og signingunni og orðunum um vernd, leiðsögn og hjálp. Þetta er barnatrúin þín sem hefur fylgt þér alla ævi.

Síðan tóku við unglingsárin, allt til fullorðinsára, þar sem þessi innri tilfinning kom til þín með spurningum, þar sem þú varst einn eða ein til svars og sannarlega var þá stundum efinn í huga þínum með óttanum og einmanaleikanum, ef til vill tengt eftirsjá, þjáningu, sorg eða veikindum.

Hvert ár með sínum skóla, tækifærum og árekstrum, gleði og sorg og einnig með hátíðum kirkjunnar, sem kölluðu fjölskylduna saman og smátt og smátt skildurðu hátíðirnar betur, jólin sem hátið fæðingar og sköpunar, páskarnir, með sínum aðdraganda í dimbilviku, sem stund sorgar og þjáningar með sínum sigri á páskadagsmorgni og síðan hvítasunnan, sem hátíð hins heilaga anda, hátíð sálarinnar og hugsunarinnar, bænarinnar og bænheyrslunnar, nálægðar Drottins Guðs í lífi einstaklingsins. Og að loknum þessum hátíðum kirkjuársins lifum við þrenningarhátíð, daginn í dag með því fyrirheiti Drottins Jesú Krists að hann sé með okkur alla daga, allt til enda veraldarinnar.

Þetta fyrirheiti dagsins í dag, nær til þín á vegferð þinni hvar sem þú ert, í hvaða kringumstæðum sem þú ert að takast á við með orðum hans: “Allt vald er mér gefið á himni og jörðu.” - Allt vald, ekki skipunin, ekki vald vopna, vald hins sterka, sem hinu veraldlega ræður, heldur vald hins heilaga anda, hugsunarinnar og tilfinninganna, þess sem er hið innra, vald ástarinnar og kærleikans, vald yfir því ósýnilega og eilífa, vald, sem ekki er hægt að skilja til fulls, - það vald sem kallar til fylgdar, þar sem einstaklingurinn fann eða finnur eins og óskiljanlega leiðsögn og þegar árin hafa liðið og litið er til baka, þá breytti það öllu, að hafa móttekið í hugsun sinni hugsun Hans, heyrt kallið, fylgt leiðsögninni, fundið þennan styrk frá Drottni, sem er hans vald á himni og jörðu. Og þegar það varð eða verður, þá er sú stund köllun þín og þú mætir því óræða og óskiljanlega í trú.

Jesús Kristur kom til lærisveina sinna og hann kemur enn til okkar. Alls staðar í kring um þig er vitnisburður um komu hans, einstaklinga sem vinna eftir köllun sinni í kristinni trú, uppeldisstarf á heimilum, þar sem bænin og trúin eru kennd, hjálparstarf í líknarfélögum og á sjúkrahúsum og svo víða. Kirkjan okkar er allsstaðar að starfi, eftir skírnarskipun hans, þegar hann sagði: Farið því og gjörið allar þjóðirnar að lærisveinum, skírið þá til nafns föðurins, sonarins og hins heilaga anda og kennið þeim að halda allt það, sem ég hef boðið yður. Það er viðleitni okkar sem kennum og prédikum, það er starf okkar sem foreldra og það er kjölfesta alls góðs í þjóðfélagi okkar.

Og enn talar hann til okkar í gegnum háreysti og vopnagný, í gegnum erfiðleika og átök og minnir á leiðina sem hann sagði að væri til friðar og sigurs, að biðja fyrir og bjóða hina kinnina. Hvernig er það mögulegt? Hefur hin leiðin nokkurn tíma í veraldarsögunni tekist, að sigra með hatri og vopnum? Nei.

Lögmál hins eilífa lífs, sem er í hans hendi og á hans valdi er það eina sem skiptir einstaklinginn máli og um leið þá einnig allar þjóðir, lögmálið sem gefur í fæðingu og dauða, því líf okkar er sem andardráttur hans, orð hans, kraftaverk hans. Að fæðast og deyja og í þeim dauða, að yfirgefa hið veraldlega og fæðast á ný til húss Drottins með híbýlunum mörgu sem Jesús gaf okkur fyrirheiti um í trúarorðum sínum er hann sagði: "Í húsi föður míns eru mörg híbýli" og einnig í sama kafla Jóhannesarguðspjalls: "Ég lifi og þér munuð lifa....Frið læt ég eftir hjá yður minn frið gef ég yður, ekki gef ég yður eins og heimurinn gefur. Hjarta yðar skelfist ekki eða hræðist."

Það er hin stóra og þýðingarmikla stund hvers einstaklings, þegar hann skilur að vald Jesú, er það eina sem skiptir máli í lífi hans, sá kraftur sem blekkir ekki og bregst ekki, bugar ekki og brýtur ekki undir sig, heldur leysir einstaklinginn frá því veraldlega og stundlega og gerir hann heilan með krafti kærleikans, sem er hið hljóða og sterka vald lífsins frá Guði.

Það er hann sem gerir hvern dag nýjan í lífi okkar með þessum krafti og þessu valdi, sem sigrar þjáninguna, veikindin og sorgina, sem veitir fyrirgefningu sé iðrunin og yfirbótin til staðar, - til móts við kærleikann, sem breiðir yfir, trúir, vonar og umber allt.

Jesús kemur til þín hvar sem þú ert, inn í aðstæður þínar, hverjar sem þær eru og talar við þig í bænarsvarinu, hafir þú beðið og í leiðsögninni, hafir þú gefið honum tækifæri.

Gleymdu því aldrei að skírn þín var í hans nafni og að við staðfestingu þína á skírninni, í fermingu þinni hést þú því, að vilja gera hann að leiðtoga lífs þíns og að þannig hefur þú tækifæri hvern dag lífs þíns til að vera undir hans valdi, hans krafti, hans kærleika og fyrirgefningu með endurnýjun undir kærleikans valdi.

Mt 28, 18-20