1 „Þín trú er mikil,“ mælti hann
sem meinin þyngstu bæta kann,
„því skal sú hjálpin hlotnast þér
sem hjartans ósk þín kærust er.“
Um aldir streymir náð æ ný
frá náðarorði dýru því
að hugga sálir hörmum í.
2 Hið sama jafnan orð hans er,
ef öflga trú í brjósti sér
og hjarta manns svo auðmjúkt að
sér enga læging heldur það
að tína minnstu mola þá
er miskunn hans það lætur fá
til blessunar hans borði frá.
3 Af brauði lífs í heimi hér
frá himni gnóttir öðlumst vér
er sjúkum létta sálum neyð
og syndir lækna' og bægja deyð.
Ef trúarhönd þeim tekur mót
vér tímans stöndumst öldurót
og beitt ei hræðumst banaspjót.
4 Vor góði Jesús óskar að
vér allir höndlað fáum það
sem allra gæða' er æðst og best
og allra heillir styður mest.
Hann býður sjálfan sig, það brauð
er sálna bætir hungursnauð.
Það lífsbrauð hjörtu lífgar dauð.
