Trú.is

Það kann að vera vandasamt að stíga inn í nýjan dag þegar fótunum hefur verið kippt undan okkur við ástvinamissi. Allt virðist breytt og óraunveruleikatilfinning grípur syrgjandann. Getur verið að lífið haldi áfram með fuglasöng og umferðarnið? Eru fjöllin þarna ennþá og fréttatímarnir fullir af nýjum viðburðum? Smám saman lærist manni þó að feta leiðina inn í raunveruleikann að nýju og lífið nálgast sinn vanagang, þó forsendurnar séu breyttar.

Guðspjall allra heilagra messu er sæluboðin. „Sælir eru....“ segir Jesús enn og aftur, níu sinnum alls, eins og þrisvar sinnum þrjú klukkuslög, bænaslög sem berast gegnum dagsins ys og óró hjartans. Sæla er gjarna sett í samhengi við algleymi og þá yfirleitt annars heims. En Jesús tengir það einhverju sem er yfirmáta jarðneskt og hversdagslegt. Er það ekki makalaust?

Trúin gefur okkur kost á því að skyggnast inn í leyndardóma guðsríkisins. Þegar þeir ljúkast upp fyrir okkur einn af öðrum þá vöxum við og þroskumst í trúnni.

Að gjalda Guði það sem Guðs er veitir okkur skilning á tilgangi lífsins og vettvang til að lifa þann tilgang. Tilgangurinn er lífið sjálft, að lifa því, taka þátt í því ásamt samferðafólkinu, samtíðinni.

Hvenær sem við leitumst við að gefa gaum að þörfum annarra í stað þess að einblína á okkur sjálf þá erum við að endurgreiða brot af því sem Guðs er. Það er ekkert sem er óviðkomandi stjórnmálum og skattgreiðslum og fjármálum heldur hefur allt mögulegt með afstöðu okkar og umgengni við náungann að gera.

Hvenær sem við leitumst við að gefa gaum að þörfum annarra í stað þess að einblína á okkur sjálf þá erum við að endurgreiða brot af því sem Guðs er. Það er ekkert sem er óviðkomandi stjórnmálum og skattgreiðslum og fjármálum heldur hefur allt mögulegt með afstöðu okkar og umgengni við náungann að gera.

Hann gat séð yfir húsin í Jerúsalem. Fólk var að vakna og á leið út á akrana. Borgin var að rísa úr rekkju. Í fjarska fannst honum líkt og hann gæti greint fegurð hafsins. Blátt strik í fjarlægð. Strikið var eins og minning hans um liðna bernsku fjarlægt og ógreinilegt í mistri morgunsins. Honum fannst hann greina stöku segl út á hafinu. Spor mannanna í mistrinu.

Trúnaður rofnar, reiði magnast og traust minnkar. Ólánið er ótrúlegt, en mesti skaðinn er menningarlegur, varðar innrætið í samfélagi okkar. Hvað er til ráða?