Trú.is

Ég gleymi því aldrei þegar ég stóð smástrákur með föður mínum framan við Alþingishúsið og hann benti mér á lágmyndirnar yfir gluggunum og sagði mér söguna af landvættunum. Ég gleymi ekki hrifningunni sem hríslaðist um hverja taug yfir þessum kraftmiklu myndum og áhrifaríku sögu.

„Jesús Kristur er í gær og í dag hinn sami og um aldir.“ Þetta skrifar fyrir þúsund árum einn hinna miklu frumvotta kristinnar trúar, höfundur Hebreabréfsins í Nýja testamentinu. Þessi játning er heilög sameign allra kristinna manna fyrr og síðar, jafn dýrmæt á björtum hátíðum sem á dimmum og erfiðum stundum.

Ein aðalfréttin á visir.is á föstudaginn var fjallaði um komu þekkts leikara hingað til Reykjavíkur. Mel Gibson hafði fengið sér kaffi, þrefaldan latte, meira að segja, á kaffihúsi hér í miðborginni og svo hafði líka sést til hans við Hallgrímskirkju.

Það hefur heldur aldrei verið kristin sjálfsskilningur að trú hljóti að vera blind í eðli sínu. Hún er miklu fremur eins og sólin sem skín og varpar björtum geislum sínum á allt annað, upplýsir það og gerir það sýnilegt – og skiljanlegt.

Myndlíkingin um leirkerasmiðin og leirkerið er talandi um stöðu okkar gagnvart Guði, að vera háð honum en vilja það ekki. Röklega endum við með því að segja að allir menn hafa sömu stöðu en í tilbeiðslu Jesú Krists opnast leið.