Trú.is

Þegar ég lít út um gluggan að morgni og sé að það rignir get ég valið að segja í hljóði: “Þakka þér fyrir þennan dag Guð, náð þín er ný á hverjum degi – allt sem þessi dagur geymir er gott og þinni hendi falið”

Það er ekki hægt að víkja sér undan iðruninni öllu lengur. Nú er Jónsmessa og við minnumst fæðingar Jóhannesar skírara. Ég vil því hvetja kristið fólk á Íslandi til að íhuga hvert við stefnum og hvort nú sé ekki rétti tíminn til að leggja fyrir sig einhvers konar yfirbótarverk eða einfaldlega að endurmeta hvað við erum eiginlega að ástunda í þessu lífi okkar.

Það er kristin trú að einhvern veginn hafi Jesús Guðs sonur dáið með syndum okkar. Að einhvern veginn hafi gjafari lífsins gerst lausnari þess. Að einhvern veginn hafi menn ástæðu til þess að standa uppréttir í þessum heimi þrátt fyrir syndina, sundrunguna, ranglætið sem hvarvetna er augljóst.

Sjöunda dag sköpunarverksins hvíldi Guð sig. Þá fyrst var sköpunarverkið fullkomnað. Guð gaf okkur fyrirmynd. Hvíldu þig! Farðu út í náttúruna, virtu fyrir þér dásemdir hennar, gróðursettu, opnaðu þig fyrir Guði „og sjá, það er harla gott.“

Mörg kvenfélög og konur koma saman í dag 19. júní, á degi sem er helgaður kvenréttindum. Þegar kvenfélögin, konurnar tala saman um Guð skyldum við ekki vera feimnar að nota það tungutak sem stendur okkur nærri. Mér finnst það svo frábært að við slík tækifæri tekur Guð á sig mynd kvenfélagskonu.

Já, góður Guð hefur séð okkur fyrir fagurri umgjörð um líf okkar og hann hefur einnig gefið okkur, hverju og einu, vilja og vit til að lifa og haga lífi okkar samkvæmt þeirri lífssýn sem hann hefur sett kirkjunni sinni, fólkinu sínu.