Trú.is

Þegar Guði og áhrifum hans er úthýst, þegar nærveru hans er ekki óskað og reynt er að gera hlut hans sem minnstan í samfélaginu þá gerist það að rödd Guðs hljóðnar.

Ein spurning sem vaknar varðar til dæmis friðhelgi, öryggi og trúfrelsi einstaklingsins. Hingað til hefur trúað fólk getað gengið til kirkju hér á landi án þess að að því sé vegið með ógnunum eða hæðni fyrir trú sína.

Þegar ekið er hérna niður Njarðargötuna blasir við sementsstöpull sem á hafa verið rituð orðin FATHER WE MISS U. Faðir við söknum þín. Ég er búin að horfa á þessi orð á ferðum mínum niður holtið undanfarnar vikur og þau tala til mín á sérkennilegan hátt. Mér finnst ég lesa í þeim tómleikann og söknuðinn sem heltekur hjartað sem lifir án Guðs

Hér í prédikun í Landakirkju 15. júní 2008, er lagt út af orðum Jesú í fjallræðunni: "Dæmið ekki, og þér munuð eigi dæmdir verða." Talað er um dómhörkuna og sleggjudóma, en líka fordóma, t.d. í garð innflytjenda. Þá er hér að finna sögu af reynslu minni af notkun textans í sögugöngu á Vatnsnesi um árið, er þeirra Agnesar og Friðriks var minnst í ljósi þessara orða Jesú. Ein af ályktunum mínum er að hægt sé að umorða versið og segja, í stíl við sæluboðin: "Sælir eru þeir sem dæma ekki, því þeir munu sýknaðir verða." Er söfnuðurinn síðan byggður upp í því að ástunda góð verk trúarinnar og vera miskunnsamur. Tekið er fagurt dæmi af framtaki Nínonanna í þágu Krafts í kringum landið.

Það er staðreynd að við erum voðalega fljót að fella dóma um menn og málefni án þess að vera búin að afla okkur vitneskju um það sem um er að ræða. Einhvern vegin finnst mér svo að í mannlegri tilveru okkar þá erum við sífellt að dæma.

Nú til dags er stundum talað um samræðustjórnmál en samræðukristindómur er ekki til. Í eðli sínu er kirkjan ekki lífsskoðanafélag og því síður málfundaklúbbur, heldur leitarsamtök. Við erum send í nafni Jesú Krists að hafa uppi á þeim týndu. Það er samofið kristinni trú að fara út og starfa.