Trú.is

Frekjan er í pólitík, á vinnustöðum, á heimilum - í okkur sjálfum. En er mýkt möguleg í hörðu samfélagi samkeppninnar? Já, vegna þess að auðmýkt er ekki geðleysi heldur viska.

Hugmyndin um séreignina, afrek einstaklingsins, sigur mannsandans yfir náttúrunni, manninn sem kórónu sköpunarverksins og allar hinar mannmiðlægu hugmyndirnar okkar sem trú, stjórnmál og viðskiptalíf hafa sameinast um í okkar menningu síðustu ca. 300 árin eru nú þegar orðnar að forneskju.

Verða slík verk einhvern tíma talin kraftaverkum líkust, ef trúarafneitun nútímans tekst að ryðja burt öllu sem minnir á Guð og kristinn kærleika í þjóðlífinu...

Það var góður prestur sem fléttaði ávallt veðrinu inn í minningarorð sín við útfarir. „Það haustar!“ byrjaði hann eitt sinn minningarorð og eiga þau orð vel við á þessum tíma. Haustið læðist yfir okkur og sjáum við það á laufum trjánna sem eru hægt og rólega farin að gulna og falla til jarðar. Líf þeirra endar líkt og líf þess sem góði presturinn fjallaði um í minningarorðum sínum...

Ég held að, hvort sem það er raunhæft eða ekki, þá komi sú stund eða þær stundir í lífi okkar allra að við vonumst eftir kraftaverki. Ég hef vonast eftir kraftaverki. Ég hef óskað og beðið Guð um að láta fréttirnar sem fékk, ekki vera sannar. Snúa tímanum til baka og breyta öllu. Gera allt gott á ný. En það gerðist ekki.

The gospel according to Matthew that was read from the altar here today is one of my favorite Bible stories. Jesus is talking to his disciples and explaining for them how important it is to love your neighbor. And when Jesus is talking to his disciples he is talking to us at the same time...

Í fréttum í gærkvöldi var viðtal við hælisleitanda frá Íran. Hann óttast að verða sendur til Frakklands í stað þess að mál hans verði tekið fyrir hér af útlendingastofnun. Hann er einn þeirra kristnu einstaklinga sem hefur verið refsað fyrir trú sína í heimalandi sínu...

Ræða flutt í Glerárkirkju 4. september í kvöldmessu. Guðspjallað úr Fjallræðunni um að horfa á fuglana og liljur vallarins í Mt. 6, 24-34. Jesús áminnir þar um að vera ekki áhyggjufull en um leið er þetta ögrandi ræða um að treysta á Guð. Jesús segir þar: „Enginn getur þjónað tveimur herrum“. Einum og ögrandi eða hvað.

Hvaða erindi eiga þessir ungu menn, Belgar, við Guðna forseta og presta þjóðarinnar? Eigum við bara að taka úr sambandi öll nútímaviðmið í siðferði og trú? Já, hver er Guð?

Nú haustar að og hauströkkrið færist yfir okkur. Sjálf tökum við margvíslega eftir því og á það hafa ljóðskáldin bent hvert með sínum hætti. „Einhverja nóttina koma skógarþrestirnir....

Hvað bregst fólk við þegar það lendir í lífsháska, t.d. fellur í ískaldan sjó og enginn bátur eða bjarghringur nærri? Ég hef hlustað á fólk lýsa viðbrögðum sínum. Og svo er líka æpt upp í himininn um hjálp.

Þakka þér fyrir, manni. Þessi orð festust einhvern veginn í huga mér, sagði mér margt um þennan óþekkta dreng. Hann kunni að þakka, jafnvel þó óvíst væri hvor væri í raun sökudólgurinn. Þakklæti. Það var einmitt það sem ég var að reyna að tengja lífinu okkar hér í dag, þakklætið.