Trú.is

Það má segja að fjallræðan hafi verið stefnuræða þ.e.a.s. boð um breytingar. Stutta útskýringin fyrir komu Jesú.. er, að hann hafi komið og endurnýjað stjórnarskrá himnaríkis.. en það krefst lengri útskýringar að segja.. af hverju hann þurfti að uppfylla lögmálið.. Við verðum að hafa það hugfast að lögmálið var í fullu gildi á meðan Jesús lifði.. Hann fæddist gyðingur og til þess að uppfylla það.. varð hann að fara í einu og öllu eftir því.. Hvert smáatriði skyldi virt.

Við erum mótuð af þeim boðskap sem hér hefur verið ræddur. Þarna varð til sú ólgandi kvika sem átti eftir að brjótast upp á yfirborðið þegar undirokaðir hópar leituðu réttlætis. Þá sóttu þeir í þessa texta og gátu jafnvel með friðsamlegum hætti, samspili réttlætis, miskunnsemi og heiðarleikann opnað augu samfélagsins fyrir því sem aflaga fór.

Barnaþrælkun er svo enn einn þátturinn – en samkvæmt áreiðanlegum heimildum er mikið af sætindum í verslunum okkar sannkallað þrælgott. Það er framleitt af börnum sem þurfa að búa við ömurleg kjör.

Þó við teljum okkur ekki lifa eftir uppskrift, þá er raunin sú að við lifum í ákveðnu munstri... gerum það sem okkur er tamt... það sem við erum alin upp við.

Guð kallar fólk úr framtíð. Þorum við eða viljum við bara bakka? Hver var afstaða Jesú Krists?

Það er alveg ljóst af vitnisburði Biblíunnar í heild og m.a. af ritningartextum dagsins í dag að það er Guðs vilji að allt fólk hafi aðgang að almannagæðum.

Sannfæring þeirra sem stofnuðu Hið íslenska Biblíufélag var sú að útgáfa, útbreiðsla og notkun Biblíunnar væri þjóðinni til heilla og þeirri sannfæringu deilir kirkjan. Ekkert rit á brýnna erindi til þjóðarinnar, í trúarlegu, menningarlegu og samfélagslegu tilliti en Biblían og ekkert markmið er göfugra en að greiða veg hennar á Íslandi.

Í ræðunni var minnst 200 ára afmælis Biblíufélagsins, sunnudaginn eftir afmælið 10. júlí 2015. Rakin nokkur sögubrot að norðan og um víða veröld um biblíuhreyfinguna fyrir 200 árum og þýðingu hennar fyrir kirkju og samfélag. Textinn sem fluttur var fyrir prédikun var samtal Jesú og samversku konunnar í Jóh. 4. Guð gefi að Biblíufélagið hér á landi og annars staðar megi starfa að því um ókomin ár (að útbreiða orðið) og vil ég nota tækifærið og hvetja allt kristið fólk að gerast meðlimir í því og styðja það í sínu stóra verkefni að allar þjóðir fái Guðs orð á eigin tungumáli.

Druslugangan vekur vonir um að við séum sem samfélag að vakna af værum blundi, ekki bara hér á landi heldur í borgum um allan heim. Kynferðisofbeldi einskorðast ekki við einstök mál, heldur varðar menningu okkar, þar sem það er látið óáreitt að ofbeldi gegn konum sé skemmtun og að gerendur séu upphafnir á kostnað þolenda.

Ef við lítum á þennan minnisvarða fórnfýsi og mannúðar í tilefni safnadagsins, virðist fátt meira viðeigandi í ljósi biblíutexta dagsins sem fjalla um verk manneskjunnar sem ávexti trúarinnar.

Skógurinn vekur með okkur tilfinningar um friðsæld og fegurð, frjómagn og lífsorku. Tréð sem getur sveigst í storminum er einnig fast á sinni rót og ævi þess er löng. Tréð getur því einnig verið okkur tákn um festu og varanleika. Í lífi okkar er nauðsyn á bæði sveigjanleika og festu.

Skírnin markar það lífsamband sem við erum í við Guð. Án hennar höfum við ekkert sem á er að byggja það varðandi, en fyrir hana getum við reitt okkur á fjölmargt sem varðar okkur svo miklu.