Trú.is

Hryggð er hluti lífsins. Við finnum til þegar við missum þau sem okkur eru kær eða þegar aðstæður verða okkur andstæðar á einhvern hátt. En loforð Jesú er óhagganlegt: Hryggð yðar mun snúast í fögnuð.

En rollur eru ekki heimskar, þær eru bara dæmalaust sjálfhverfar og agalausar, það er fátt sem reynir meira á þolinmæðina en að reka fé af fjalli, stjórnlaust hleypur það undan manni og getur jafnvel fremur valið að steypast fram af bjargbrún en að fylgja vegi smalans. En það orsakast ekki af heimsku heldur sjálfskaðandi þrjósku og vantrú.

En þegar eitthvað snertir okkur, snertir raunverulega við okkur, þá höfum við skoðanir og margir hrópa á torgum þegar kennivaldi þeirra er ógnað líkt og þegar rætt hefur verið um réttindi kvenna í ákveðnum kirkjudeildum, prestsvígslu jafnvel og réttindi samkynhneigðra svo eitthvað sé nefnt. Þá erum við fljót að veifa kennivaldinu í óttablandinni lotningu og berja fólk með því miskunnarlaust.

Svo virðist sem fjárhirðar bankakerfisins hafi brugðist í hlutverki sínu. En það er óhugsandi að bóndinn undir Eyjafjöllum pakki bara saman og skilji skepnurnar sínar eftir úti á víðavangi í öskufallinu eða lokaðar inni fóður- og vatnslausar. Þeir fjárhirðar bregaðst ekki. Og þannig hirðir er Drottinn Guð. Setjum traust okkar á hann.

Friður Guðs felst í jafnvægi og réttlæti. Þegar við göngum héðan eftir messu skulum við hugleiða trú okkar og friðinn sem Jesús óskar okkar. Ef við leitum vel finnum við kannski leið til að hnika einhverju réttlætismáli áfram, þótt við frelsum ekki heiminn, eitthvað í vinnunni, skólanum eða heima, eitthvað sem við getum gert til að berjast fyrir því að fleiri fái að njóta friðar.