Trú.is

Ég held að Jesús vilji meiri kórsöng og meira þakklæti, sýni aðstæðum kvenna sem gangast undir fóstureyðingu skilning, sé fylgjandi jafnræði og jöfnu aðgengi allra, og sé alveg sultuslakur yfir fjölmenningunni á Íslandi, stöðu trúarinnar í almannarýminu: þessum hlutum sem við, hin trúuðu, getum svo auðveldlega látið valda okkur angist.

Í kirkjunni gildir ekki gestalisti upphefðar og goggunarraðar. Í kirkjunni gildir ekki gestalisti VIP partýsins. Og við altarið, sem við ætlum að safnast saman við á eftir, er ekkert háborð. Og eina heiðurssætið er Jesús Kristur sem situr við hægri hönd Guðs, eins og við segjum í trúarjátningunni. Því að í altarisgöngunni sitjum við öll við sama borð. Þar komum við saman, þvert á alla virðingarröð, þvert á kyn, aldur, litarhátt, útlit, vaxtarlag eða hvað annað sem við notum í daglega lífinu til að draga fólk í dilka.

Þið kannist eflaust flest við geðorðin tíu. Ég legg til að því ellefta verði bætt við: „Verðu tíma þínum í að gera skrýtna hluti og umgangast furðulegt fólk.“ Þessu viðbótargeðorði hef ég farið dyggilega eftir síðan ég veiktist af erfiðum og dularfullum sinnissjúkdómi, sem kallast „skitsófrenía“ á útlensku, en hefur hlotið nafnið „geðklofi“ á íslensku.

Það sem snertir við mér í ritningarlestrum dagsins er áskorunin um að vanda sig í hvívetna. Köllun mín til andlegs lífs, til lífs í Guði, felur í sér áminningu um að hegða mér í samræmi við veruleika Guðs, mótast persónulega í lítillæti og hógværð Krists en líka - sem hluti af samfélagi trúaðra - að leggja mig fram við að birta einingu þessa andlega veruleika í allri friðsemd. Vandaðu þig! kalla þessir textar til mín en létta líka af mér byrðinni með því að minna mig á að það er Guð sem kallar, Guð sem kemur því til leiðar – ef ég hleypi andanum að í lífi mínu.

Guð sér þig. Já, Guð sér þig. Það er ekki víst að þér finnist það rétt eða að þú sjáir það alltaf en Guð sér þig. Alveg sama í hvaða ástandi þú ert, Guð sér þig og vill gefa þér gjöf.

Undanfarna viku hefur biskup Íslands fengið ákúrur fyrir að sitja þegjandi undir umdeildum bænum á samkirkjulegri samkomu. Hún er sökuð um að hafa með því lýst kirkjuna samþykka sumum bænanna en efni þeirra fór fyrir brjóstið á mörgum.

Segir Jesús við ekkjuna sem er nýbúinn að missa barnið sitt. Þetta hljómar heldur klaufalega hjá honum. Það kemur fram í frásögunni að hann kenndi í brjóst um hana og þá hafi hann gengið hann til hennar og sagt henni að hætta að gráta. Hann hafði augljóslega ekki tekið grunnnámskeið í sálgæslufræðum.

Þarna námum við félagarnir staðar fyrir utan hús þeirra hjóna. Ég gekk hægum skrefum upp að hurðinni. Það var margt sem fór í gegnum huga minn á þeirri stuttu en þungu leið, en eitt hafði ég ávallt að leiðarljósi, ég hafði ætíð tamið mér það að fara aldrei með fyrirframgefnar spurningar eða svör inn í þvílíkar aðstæður

Margir eiga erfitt með kraftaverkin og sumir hafa jafnvel lagt sig eftir því að burtskýra undrið, finna jarðbundnar skýringar á hinum ýmsu kraftaverkum. Þessi tilhneiging er á vissan hátt í samræmi við það sem víða má sjá, að fólki virðist finnast það einhvers konar gengisfelling á gáfum þeirra og djúpu hugsun að viðurkenna fyrir sjálfum sér og öðrum að það sé trúað.

Þetta eru skilboð Biblíunnar til okkar í dag þegar við, sem guðfræðingar og heimspekingar hvert í sínum heilabrotum hugleiðum þær ráðgátur tilverunnar sem okkur eru huldar.

Við skulum fara eftir því og hyggja að liljum vallarins, horfa til fugla himinsins og líta svo á hvernig við getum styrkt hendur okkar til að mæta þeirri reynslu sem hver dagur færir okkur.