Trú.is

Það krefst hugrekkis að yfirgefa aðstæður til þess að gefa öðrum rými. Það krefst hugrekkis að yfirgefa aðstæður vegna þess að hlutverk okkar þarf að breytast. Það þarf þroska til þess að sjá að fólkið í kringum okkur getur staðið á eigin fótum og að við séum ekki þau einu sem geta tekið ábyrgð og haldið hlutunum gangandi.

Ræða flutt á Uppstigningardegi í Glerárkirkju 5. maí 2016. Texti dagsins var guðspjall uppstigningadags úr Lúkasarguðspjalli 24.44-53. Það var góð upplifun að hlusta á Karlakór Akureyrar – Geysir syngja sálma dagsins og flytja svo nokkur lög með krafti og hrífandi fegurð.

Uppstigningardagur er eins og stór áminning til okkar allra um að lífið er sífellt ferli þar sem hvert tekur við af öðru. Þótt allt það sem lifi hjóti að endingu að deyja er boðskapur dagsins til okkar sá að við berum ríkar skyldur til að viðhalda því góða sem hver kynslóð býr að og miðla því áfram til þeirra sem eiga eftir að erfa það sem við skiljum við.

Við hér á Íslandi erum upp til hópa bastarðar - svona er talað úr kirkju vestanhafs, vafalítið ekki ósvipaðri þeirri sem við erum stödd í hér og nú. Og mögulega erum við það öll.

Fögnuðurinn yfir niðurlægingu Sigmundar Davíðs er jafn fölskvalaus og viljinn til að upphefja hann á sínum tíma, því þetta er sami fagnandi viljinn, sama þráin, einhugur þjóðar sem orðin er ásátt um ógeðsleikann.

Við getum jafnvel velt því fyrir okkur hvort lög og tónar í allri sinni ótrúlegu fjölbreytni séu ekki hreinlega óður til hjartans, takturinn sem allt lífið byggir á fær þar sína lofgjörð. Og rétt eins og lögin birtast okkur í svo margvíslegri mynd eru taktskipti hjartans eitt af því sem varðar mennskuna svo miklu.

Það er því Guð sem vinnur vorverkin í lífi okkar. Eins víst og að sumar fylgir vetri liggur sú staðreynd trúarinnar fyrir að Guð er með okkur. Guð er með okkur til að þýða kalið hjarta og kveikja hjá okkur löngun og döngun til að bera öðrum birtu og yl.

Þetta er eini sálmurinn eftir sr. Einar í sálmabók Þjóðkirkjunnar og vitnar um rýran hlut miðað við framlag hans til menningar kristins siðar um aldir, en verður vonandi bætt úr fyrr en seinna. Einn sálmur sr. Einars var tekinn upp í viðbæti sálmabókarinnar, Miskunn þína mildi Guð, við lag Finns Torfa Stefánssonar.

Það er mín hvatning til okkar allra: Iðkum þakkarbæn, leitum Guðs í öllum aðstæðum, þrengjum okkur nær föðurhjarta Guðs. Gefum okkur tíma fyrir bæn og hugleiðslu. Njótum þess að dvelja í nærveru þess sem umlykur okkur kærleika sínum. Sá sem gaf son sinn til þess að við gætum átt eilíft líf. Í því felst vonarboðskapurinn.

The things that push us forward are our desires, dreams, our hope, our sense of justice, compassion and love. And those things abide with us because we know one thing, and that is “to believe”.

Fólkið á Austurvelli sem lemur í skaftpotta og sendir stjórnvöldum tóninn kann að nefna ýmsar ástæður fyrir reiði sinni. Mögulega má flétta öll þau svör saman svo að þau leiði til þessarar spurningar.