Trú.is

Af hverju var Jesús að segja þessi dæmisögu? Hann vildi sýna hvernig Ísrael, þjóð sem Guð hafði útvalið til að vera lýður sinn, hafnaði Syni Guðs. Jesús sá þannig fram í tímann og vissi hvað fyrir sig myndi koma. Hann vissi að hann yrði krossfestur fyrir það eitt að vera sonur landeigandans, Guðs. Þar lét hann lífið svo að við mættum lifa fyrir hann frá einni kynslóð til annarrar. Þar úthellti hann blóði sínu í þágu okkar allra sem lútum honum í dag með bæn og beiðni og þakkargjörð. Fyrir hann njótum við frelsis sem elskuð börn Guðs til að láta gott af okkur leiða í samfélaginu.

Rótleysi, stefnuleysi og stjórnleysi getur verið spennandi. Það eru engar reglur og hver veit hvert það leiðir þig? En til langs tíma getur það skaðað manneskjuna og rótina sem í henni býr. Öll viljum við láta gott af okkur leiða og skilja eitthvað fallegt eftir í þessum heimi. Til þess þurfum við að stinga niður rótum svo að við getum vaxið, þroskast og jafnvel borið góðan ávöxt. Við tökumst á við áskoranir, gerum mistök og verðum fyrir áföllum. En ef við bregðumst rétt við er alltaf möguleiki á vexti og þroska. Eitt það mikilvægasta sem manneskjan er að eiga rót og tilheyra henni.

Og ekki er allt gott sem grær. Mér verður oft hugsað til þeirra ára þegar tóbakið var hér allt um kring, reykjamökkur mætti manni á ólíklegustu stöðum og þótti eðlilegt. Skelfilegir sjúkdómar plöguðu fólk sem ýmist reykti eða var í slíku umhverfi. Nú horfir vissulega til betri vegar í þeim efnum og miklu færri er ánetjaðir þeirri skaðlegu afurð.

Við getum ekki falið okkur eða gjörðir okkar því að þegar öllu er á botninn hvolft að þá er ekkert sem verður eigi opinberað af ljósinu sem er Jesús Kristur. Jesús sér okkur, þekkir okkur og hvað er í hjartanu okkar. En valið er í okkar höndum.

"Hafið þið einhverntímann velt því fyrir ykkur hvernig þið eruð á svipin þegar þið eruð að skoða eitthvað í símanum ykkar eða dagblaðinu? Flest erum við sennilega frekar ómeðvituð um svipbrigði okkar á þeirri stundu – enda er einbeiting okkar þá á öðru. Það hefur hins vegar verið rannsakað að svipbrigði okkar geta haft mikil áhrif á okkar innri líðan. Ef við ákveðum að vera glaðleg á svipinn og lyftum munnvikjunum örlítið upp, í stað þess að leyfa þeim að síga niður, þá plötum við heilann víst og hann heldur að við séum glöð og í góðu skapi. Og um leið og við lyftum munnvikjunum örlítið erum við einnig að miðla gleðinni, ljósinu og voninni og þannig erum við líka betur í stakk búin til að mæta því óvænta af öryggi."

Þegar við berum saman réttmæta baráttu kvenna fyrir réttindum sínum og frelsi við syndatal Biblíunnar þá ættum við líka að horfa til þess hversu mikil bylting boðskapur Jesú var í þessu samfélagi. Fólk var flokkað eftir ýmsum leiðum. Var manneskjan karl eða kona? Var hún frjáls eða ánauðug? Var hún borgari eða eða ekki? Allt þetta skipti sköpum rétt eða réttleysi viðkomandi.

Hvert sjálfsvíg er falleinkunn fyrir samfélagið og Menningarnótt var hörð áminning um hvernig getur farið, þegar okkur tekst ekki að stýra unglingamenningu á farsælar brautir. Leiðin til baka er ekki flókin, en hún byggir á því að kirkja, skóli, íþrótta- og frístundastarf, yfirvöld og almenningur taki höndum saman til að skapa hér samfélag þar sem börn upplifa sig örugg og elskuð, og að þau tilheyri samfélaginu.

Íslenskt samfélag hefur líklega aldrei þarfnast þess meir en nú að kirkjan gegni því mikilvæga hlutverki að miðla gildum eins og kærleika, miskunnsemi og umburðarlyndi sem byggjast á þeim grundvallarmannskilningi trúarinnar að hver manneskja sé heilög af því að maðurinn sé skapaður í mynd Guðs. Það hefur líklega aldrei verið eins knýjandi að leggja rækt við það sem fegrar og bætir mannlífið og er til þess fallið að byggja upp heilbrigða sjálfsmynd þess sem ber virðingu fyrir öðrum jafnt sem sjálfum sér – á grundvelli þeirrar sannfæringar að allir menn séu skapaðir jafnir, í mynd Guðs.

Þannig endurspeglar sjálfsprottin listin í fjármálahverfinu þessar tvær ólíku hliðar mannlífs og samfélags. Árið 2017 setti baráttufólk fyrir bættu jafnrétti kynjanna styttu af óttalausu stúlkunni, beint fyrir framan tarfinn. Hún var eins og mótvægi við ruddalegt aflið sem heimurinn hefur fengið svo oft að kynnast. Síðar var hún færð þaðan eftir þrýsting en fótsporin hennar eru enn í stéttinni.

Já, þegar það gerist, þegar smábarnið missir jafnvægið og dettur þá segja vísindin að mikið sé að gerast í kollinum á þeim, nýjar tengingar verða til og næst verða skrefin enn fleiri. Þetta finnst mér góð kennsla. Jú lífið og náttúran kennir okkur einmitt þetta: Áður en við lærðum að ganga, þá þá þurftum við að kunna annað sem er jafnvel enn mikilvægara, nefnilega það að detta.