Trú.is

Orðin Þú skalt ekki taka fatnað ekkju að veði má auðveldlega skoða í ljósi þess að flest eigum við yfirfulla fataskápa heima og margt er þar sem sjaldan eða aldrei er notað. Það er okkar siðferðilega skylda að halda ekki fyrir okkur því sem við getum miðlað öðrum. Hugsaðu um fallegu og heilu fötin þín sem gætu orðið mörgum til gleði og hlýju. Hættu svo að hugsa og farðu að framkvæma!

Til hvers reglur? Regluverk er ranglátt ef fólk líður. Trúarlíf, kirkjulíf, guðsdýrkun eru á villigötum, ef náunginn gleymist. Fagrir helgisiðir eru til lítils, ef menn deyja við heimreiðar kirkna.

Jesús er ekki aðeins sá sem kvelst og liggur sjúkur við veginn. Hann er líka sá náungi sem stendur okkur við hlið, uppörvar okkur og eflir með styrk sínum og náð til að þjóna sér. Guðspjall dagsins lýsir þannig Jesú Kristi, lífi hans og dauða. Eins og Samverjinn gekk hann um kring og gerði gott, græddi og líknaði.

Þegar gengið er í innri þögn í góðum félagskap – þá er eins og ný vídd opnist. Óljóst fer að vakna með okkur spurningin um það hver sé afstaða okkar og ábyrgð gagnvart því sköpunarverki sem blasir við okkur á slíkum stundum.

Það dást margir að þessu tilboði Davíðs, sjá það sem mikið hugrekki, en horfa síðan til móðurinnar og hugsa þá fífldirfsku, sem hún sýnir að láta ókunnugan mann fara til kirkju með barnið sitt. Þegar betur er að gáð, að þá ætti þetta í raun að vera svo sjálfsagt, svo heilbrigt og eðlilegt, þetta að láta sig annað fólk varða og geta treyst öðru fólki.

Byggir þjóðfélag okkar raunverulega á því að öllum beri að hjálpa? Og jafnvel enn mikilvægara er að við spyrjum okkur hvert og eitt: Er það mitt lífsviðhorf að aðstoða alla, sýna öllum kærleika í verki, óháð stöðu þeirra í mannfélaginu, óháð því hvort lífsmáti þeirra eða fas fellur mér? Gerum við mannamun þegar kemur að því að veita hagnýta hjálp?

Í síðustu viku fjallaði Morgunblaðið um könnun á því hvað við Íslendingar teljum vert fórnar og áhættu. Þar kom fram að þorri Íslendinga telur að málefni eins og mannréttindi, heimsfrið, baráttu við fátækt, gegn kynþáttafordómum, jafnrétti og umhverfismál verð fórnar og áhættu.

,,Lifandi steinar,” sagði steinsmiðurinn, ,, þá er hægt að móta. Þetta eru þeir sem ég ætla að nota.” Hann tók síðan úr poka sínum hamar og meitil og byrjaði að móta steinana. Hann meðhöndlaði steinana mismikið, suma næstum ekki neitt.