Trú.is

Þegar húsin springa og jörðin rifnar opnast gáttir sálarinnar og burðarvirki anda manneskjunnar kemur í ljós.

Þegar jörðin skelfur er grundvöllur þjóðarinnar skekinn. Náttúruöflin láta til sín taka og máttur þeirra hrærir hvert hjarta. Þá er hver og einn, ungur sem aldinn, minntur á, hve ógnarsmá við erum og pasturslítil frammi fyrir reginafli náttúrunnar, andardrætti jarðskorpunnar, veðrum jarðar.

Í lífinu er ekki alltaf heiðríkja til sjávar og sveita. Þó að það geti verið hvítalogn hér á Húsavík einn daginn þá getur verið strekkingur í Aðaldalnum á sama tíma. Það gefur stundum á bátinn í lífinu. Þá er eðlilegt að finna til ótta. Við óttumst um líf okkar. Það er ekki sjálfgefið að það sé rennileiði í lífinu

Undanfarið höfum við kynnst því hvað undirstöður eru þýðingarmiklar. Jörðin hefur skolfið og við höfum fundið á okkar eigin beinum hvað við erum varnarlaus. Það grípur um sig skelfing. Hver og einn reynir að bjarga sér og sínum sem best hann getur. Hugar svo að öðrum.

Að refsa fyrir aðgerðaleysi! Jesús sagði sögu og Jón Gnarr notaði hugmyndina. Er glæpsamlegt að gera ekkert? Mun hið illa blómstra vegna skeytingarleysis okkar?

Líttu þér nær, kæra Guðs barn! Hvernig er kærleikurinn í framkvæmd í þínu lífi? Athugaðu það! Ertu eitt þeirra Guðs barna sem þiggur en gefur ekki áfram? Eða ert þú eitt þeirra Guðs barna sem horfa ástúðlegum augum á neyð náungans? Og hvað ætlarðu að gera með þá tilfinningu þína?

Ég las á netfærslu eða bloggi nú á dögunum, setningu sem reyndar var sögð á ensku og hljómaði einhvern veginn svona: “Evil thrives when good people do nothing” eða ,,Illskan þrífst þegar gott fólk gerir ekkert” og mér finnst hún eiga svo vel við guðspjall dagsins. Ríki maðurinn hafði drýgt þá sáru synd að sjá ekki neyð náungans. Hann var svo upptekinn af eigin vellystingum og neyslu að hann gerði sér ekki grein fyrir neyðinni sem dvaldi daglangt við dyrastafi hans.