Trú.is

Þessum frásögnum hafa margir trúað og margir trúa þeim enn. Þær eru þó ekki studdar línuritum eða myndum frá hárfínum linsum gervihnattanna sem sveima yfir höfðum okkar. Nei, við þurfum ekki á slíku að halda enda sýna dæmin það að jafnvel slíkar upplýsingar virðast hrekjanlegar hvort sem dagurinn heitir fyrsti apríl eða eitthvað annað.

Umræða samtímans ber með sér að fólk hefur áhyggjur af ofveiði fisktegunda í sjónum og ofnýtingu fallvatna til rafmagnsframleiðslu. En hefur enginn áhyggjur af þurrð andlegra verðmæta, að við göngum of hratt á þau með því að vilja endalaust þiggja náð Guðs án þess að taka trúna alvarlega og helga líf okkar Jesú Kristi í raun og veru?

María er móðir trúarinnar. Hjartað er akur Guðs í brjósti hennar. En hún spyr samt, já hún spyr eins og annað fólk. Hvernig getur það átt sér stað? Hún fær svar, sem aðeins hrein barnssál getur meðtekið. Þegar hún spyr: “Hvernig má þetta verða?” segir erkiengillinn Gabríel: “Guði eru engir hlutir um megn”, (Lk. 1:37).

Að vera eins og illa gerður hlutur er í málvenjunni ekki fyrst og fremst ástand eða ásigkomulag heldur tilfinning þess sem er hvorki á réttum stað né á réttri stundu. Þetta er óþægileg tilfinning. Vísast má reikna með því að enginn sækist eftir henni. Viðbragðið er þetta: að láta fara lítið fyrir sér og reyna að láta sig hverfa sem fyrst.

Það er hægt að horfa en sjá þó ekki. Það er hægt að lifa en þó aðeins skrimta. Það er hægt að eiga en hafa litla eða enga gleði af. Það er hægt að hafa aðgang að lífsins mestu gæðum en meta þó lítils.

Vissir þú til að gera kraftaverk þarf maður ekki vera sterkur. Í æsku hélt ég að maður þyrfti að vera rosalega sterkur. Þetta kom upp í hugan þegar ég rýndi í orðið – krafta-verk- það verður að segjast að orðið sem slíkt löðrar af krafti og styrk – einhverju sem alls ekki öllum er gefið að hafa þ.e.a.s. krafta. Sumum er það meðfætt að vera líkamlega sterkir og öðrum ekki. Það er eitt að vera likamlega sterk/ur og hitt að vera sterk/ur á andlega sviðinu.

Átt þú mynd af Jesú? Þegar ég var drengur átti ég mynd sem hékk yfir rúmi mínu. Hún var af Jesú þar sem hann sat álútur að næturlagi, með hendur í skauti og bað. Í fjarska sáust ljós í gluggum. Hugljúf minning af friðsælum Jesú sem biður fyrir fólkinu heima sem sefur. Jesús vakir og biður.