Trú.is

Undantekningarnar eru einstaklingarnir sem fóru sínar leiðir og mótuðu með sér opinn og skapandi huga sem ruddi þeim brautina til þess að ná meistaratökum í lífinu. Jafnvel gerðist það á einhverju tilteknu andartaki þar sem lífið hnippti í þá og opnaði augu þeirra fyrir því hversu einstakir þeir eru. Um það fjallar köllunarfrásögnin sem við hlýddum hér á, þar sem hin ungi Jeremía var hrifinn í burtu fyrir hversdeginum og ætlað æðra hlutverk.

Að játa trú á þríeinan Guð, föður, son og heilagan anda, svo sem sameiginlegar trúarjátningar kristinnar kirkju lýsa, er slíkt grundvallaratriði að félag fólks getur ekki kallast kirkja ef það er tekið í burtu.

Það er einmitt það sem Jesús segir hér við viðmælendur sína og lærisveina, með orðum gamla þjálfara míns: „Þið fáið það bara í hnakkann, strákar, ef þið eruð dómhörð í annarra garð.“

Þekktur íþróttamaður fellur frá í blóma lífsins. Uppi á Íslandi ræða feðgar örlög hans og finna til með fólkinu hans. Þó hafa þeir aldrei átt við hann önnur samskipti en að fylgjast með honum leika listir sínar á skjánum. Er það kjánalegt? Nei tilfinningar eru það sjaldan. Textar dagsins hampa samlíðuninni og skora jafnframt á hólm hið rökrétta, viðbúna og skilvirka. Þeir minna okkur á að sýna tilfinningar okkar, jafnt sorg sem gleði. Þar blundar jú neistinn í hjörtum okkar og upp úr þeim jarðvegi vex svo trúin.

Mikilvægasta spurningin er alltaf þessi. Erum við að velja lífið með þeim lögum sem við setjum okkur; þeim ramma sem bæði verndar okkur og hemur. Velja lífið með því að sýna okkur mennsk með hjarta af holdi en ekki steinhjarta.

Því við erum öll samtengd – og oftar en ekki erum við bænasvar Guðs inn í aðstæður annarra. Hversu oft hef ég ekki misst af því að gera öðrum gott, eitthvað sem ég hefði haft tök á að gera, en skorti hugrekki eða hugmyndaflug eða tíma? Við þörfnumst hvers annars. Við getum verið samferðafólki okkar bænasvar Guðs.

Í þessari hugvekju sem er flutt til ungmenna á fermingardegi þeirra er rætt um viskuna og ráðleggingum Salómons í Orðskviðunum miðlað. Þá er guðspjallið tengt við Óðinn til kærleikans í Fyrra Korintubréfi í því samhengi að svara spurningunni um það hvað það sé, sem er varanlegt og hvernig hægt sé að safna fjársjóðum á himni.

Við greinum þetta í margvíslegri mynd í umræðu daganna sem virðist ætla að verða æ hörkulegri eftir því sem fram líða stundir. Á Austurvelli mætti fólk með blaktandi fána og hatrammar yfirlýsingar gegn aðkomufólki sem hingað leitar að skjóli og nýjum tækifærum. Krossinn á þjóðfánanum fellur illa að þeirri afstöðu. Hann er þvert á móti yfirlýsing um sigur hins hrjáða og hrakta og vonina. Hann er yfirlýsing um máttinn sem birtist okkur í umhyggjusömu fólki og gestrisnu.

We are different. That is diversity. So, we have to be very aware of this. Since each of us is accepted as we are in the church, it means everyone else should be accepted in the same way—just as they are. / Við erum ólík. Það er fjölbreytni. Svo, við verðum að vera mjög meðvituð um þetta. Þar sem hvert okkar er samþykkt eins og við erum í kirkjunni, þýðir það að allir aðrir eiga að vera samþykktir á sama hátt – nákvæmlega eins og þeir eru.