Trú.is

Jæja, jæja! Enn einn dagurinn úr hendi Drottins. Á hverjum degi, þegar ég sest við tölvuna í vinnunni- opna ég nýtt „word“ skjal og skrifa þessa línu. Þegar maður skrifar þetta svona á hverjum degi þá er óhjákvæmilegt að sjá hve örlátur Drottinn er á dagana.

Sumardagurinn fyrsti er dagur vonarinnar og bjartsýninnar, við treystum algóðum Guði sem skapaði sumar, vetur, vor og haust og minnir okkur sífellt á mátt sinn, miskunnsemi og kærleika í þeim hamingjubrotum sem hvarvetna má finna.

Í ljósi umræðna um nýju biblíuþýðinguna er mjög fróðlegt að lesa hinn ævaforna formála Síraksbókar. Þar segir svo: „Ég bið ykkur nú að lesa bókina af velvilja og eftirtekt og taka ekki hart á því þótt misbrestur kunni að virðast á þýðingunni á stöku stað en allan lagði ég mig fram við verkið.“

Við getum séð hvernig valdabrölt og óhæfuverk eru oft hvött af ótta og örvæntingu. Þjóðir óttast aðrar þjóðir, trúarbrögð önnur trúarbrögð, menn óttast að missa það sem þeir eiga og að eignast ekki það sem þeir girnast.

Vanmátturinn er ekki slæm tilfinning með öllu. Þegar við áttum okkur á því að við getum ekki í eigin krafti leyst þau verkefni sem mæta okkur, hljótum við að leita út fyrir okkur sjálf, sum okkar leita til æðri máttar.

Vinnubrögð í þessum anda má kenna við opin rými þar sem forðast er í lengstu lög að takmarka hugmyndavinnuna við lokaða hópa eða ákveðna fagmenn heldur láta samræðuna stjórna förinni eftir því sem efni og aðstæður leyfa.

Þegar fjárhagslegum ábata og hagnaði upp á tugi prósenta hefur verið hampað og hugtakið markaðsvirði hefur í svo mörgum tilvikum ónýtt spurninguna um hvort til sé óréttmætt verð og álagning, það sem áður var kallað okur.

Mér er enn í minni fölskvalaus gleði fréttaþulunnar í seinni fréttum fyrir glettilega mörgum árum, þegar hún tilkynnti að hlutabréfavísitalan í kauphöllinni væri komin yfir 1500 stig og var það met á sinni tíð. Ég varð auðvitað kátur líka en var samt ekki alveg viss af hverju. En, ég meina, 1500 stig, þetta hlýtur að vera gott.