Trú.is

En hvaða krafa býr að baki spurningu Jesú, þegar hann spyr Símon Pétur “elskar þú mig”? Jú það er krafan um umbreytandi elsku, gæt þú lamba minna, ver hirðir sauða minna, gerðu eftirfylgdina við son Guðs að veruleika í lífi annarra. Breyttu heiminum með kærleika hans, láttu ekki þögnina umlykja atburði páskanna, Kristur dó ekki til þess að þú litir í gaupnir þér, hann dó og reis upp til þess að þú gætir horft framan í náunga þinn.

Sáttin milli himins og jarðar er fullkomin í Kristi Jesú. Allt það sem aðgreinir himinn og jörð og mennina hvern frá öðrum er afnumið í upprisusigri hans. Sá Guð sem hengdur er nakinn upp á tré tekur m.a. á sjálfan sig alla þá skömm sem við tengjum mannslíkamanum og tilfinningunum.

Það er jú eitt megineðli kirkjunnar. Hún er samfélag sem mætir fólki á þess eigin forsendum. Rétt eins og Kristur gerði á starfstíma sínum hér á meðal manna.

Var þetta svipur látins manns? Þegar búið var að klípa í manninn brutust gleðióp út og sorgarstjarfinn umpólaðist í hinn mesta fögnuð. Maðurinn hafði ekki risið upp úr gröf sinni, heldur úr sorg ættingja sinna. Prédikun í Neskirkju 15. apríl 2007.

Páskaboðskapurinn fjallar ekki um, að okkur verði bara hjálpað til að lifa eilíflega, hinum megin við gjá og grjót, heldur að okkur verði líka hjálpað til að lifa vel nú - í þessu lífi.

Tilvera kristinnar kirkju allt til þessa dags er sönnun fyrir upprisu Jesú Krists. Sú staðreynd, að við höfum safnast hér saman á páskadegi er enn einn vitnisburðurinn um, að Kristur er upprisinn.